Her tarafta, her zaman ve zeminde gösterilmemeyi, okutmamayı, unutturmayı ve sattırmamayı; asrın iman tefsiri, Kur’ân tefsiri Risale-i Nurlar için hedefleyenlerin elleri daima boşa çıkıyor ve şeytanî, zındık fikirleri akim kalıyor.
Bazı mihraklar bunca sefahat ve rezalet fikirlerini topluma bastıkları, pompaladıkları halde; Risale-i Nurlar’ı okuyarak imanlarını kurtarmış, imanlı, faziletli, efendi, haram yemeyen, rüşvet almayan ve vermeyen, namuslu ve vatan, millet konularında her zaman fedakârane koşturan ve hizmet eden nümune-i imtisal Risale-i Nur Talebelerini gördükçe çatlıyorlar…
Ve bu çatlaklardan daha fazla küfür ve sefahatlarını kusuyorlar, gösteriyorlar, tatbik etmek çabası ve gayreti gösteriyorlar.
İmanlı insan her şeyden evvel güçlüdür. İmanlı insan da imanî vazifesiyle her zaman için Cenab-ı Hakk’ın verdiği maddî, manevî bir güç ve kuvvet vardır. Böyle imanlı insan kendisiyle barışıktır.
Çünkü şeytan ve nefsini susturmuştur. Çünkü Allah’ın emrettiği ubudiyeti ve emirlerini harfiyyen yerine getirmeye çalışmıştır. Böyle insanlar kimseye zarar vermediği gibi, herkese de faydalı olmaya çalışırlar. Ailelerine bağlıdırlar. Çevrelerindeki insanlarca sevilirler ve çevrelerindeki insanlar da onları sever. Ve böyle insanların kendisiyle barışık olmalarının en büyük göstergesi de; huzurludurlar, huzur verirler.
İmanlı insanlar sakindir, çevrelerine kavga etmek, huzursuzluk çıkarmak için bakmazlar. İnsanlarla iyi geçinirler ve insanlarla güzel konuşarak sohbet ederler, anlaşırlar. Kısaca etraflarına huzur verirler, huzur saçarlar. İmanî ve itikadî bilgilerden elde ettikleri, kazandıkları bu maddî, manevî gücü, büyük bir muhabbetle / sevgiyle toplumun her kesimiyle paylaşmaya gayret ederler, çalışırlar.
Toplumdaki bu imanlı, fedakâr, çalışkan, gayretli ve kahraman şakirtler, talebeler, kişiler, yaptıkları işlerle adeta Kur’ân, İslâmiyet ve iman konularında gizli birer mimardırlar.
Bu nurlu, çalışkan ve fedakâr insanların toplumda bilinmeseler ve tanınmasalar bile; bu mükemmel iman imanî, İslâmî, Kur’ânî tavır ve eylemlerinden dolayı; var oluşlarıyla, toplumda, toplumun içinde bulunuşlarıyla; bir muhabbetin, bir huzurun, bir emniyetin, bir sekinetin; bilen, anlayan, gören, anlatan ve yapmaya çalışan birer eli, dili ve gözüdürler. Toplumun iyi ki varlar dedikleri insanlardır.
Velhasıl kendimizle, ailemizle, anne babamızla, akrabalarımızla, çevremizle ve topyekûn toplumla barışık, sulh içinde, huzurlu ve saadetli olabilmemizin yolu sadece ve sadece imanlı bir hayatın şartlarını öğrenmekten ve yaşamaktan geçer.