Uzaklarda bir maç

Zaten kupa maçlarına seyirci bulmakta zorlanıyoruz bu soğukta Atatürk Olimpiyat Stadı pek de parlak bir fikir değil. Maça gidenler gerçekten de madalyayı hak ettiler. Sahada oynanan futbol da onların içini ısıtacak cinsten değildi. İstanbulspor, Saracoğlu'nda oynamayı kabul eder miydi acaba?
İlk maçı 2-0 kazanmak tabii ki büyük avantaj anlamına geliyordu Fenerbahçe için. Göztepe maçı öncesinde kadro seçimine de saygı duyuyorum. Lakin en azından oyunu organize edebilecek bir futbolcu, tribüne gelenler için renk olurdu.
Sarı-lacivertliler, topun arkasına geçerek rahatça turu geçtiler.
Fakat Fernandao'nun beslenmesi, Brezilyalı'nın olası lig görevleri için de alıştırma olacaktı. Fernandao daha çok rakiple boğuşarak ve anlamlı olmayan yerlerde topla buluşarak geçirdi maçı.

Klas bir gol oldu
İstanbulspor'un gücü yettiğince golü aradığı bir maç oldu. Fenerbahçe ise Isla ve Hasan Ali'yi öne çıkarmayı denedi. Ama Valbuena gibi Giuliano gibi yaratıcı oyuncular olmayınca bu konuda da istenen durum oluşmadı. Ne zaman ki Giuliano oyuna girdi Fenerbahçe'nin bir baskı oluşturabildiğini gördük. Maçın sonunda da klas bir frikik golü attı.
Gözler gençlerin de üzerindeydi...
Oğuz Kaan ve Samet'in gayretleri umut vericiydi. Yiğithan'ın sakatlığı ise sıkıntı vericiydi.
Topal eski günlerindeki gibiydi.
İstanbulspor'da Muhammed'i görünce geçmişe döndüm. İngiliz televizyoncularla Beşiktaş 12 yaş takımının idmanına gittiğimiz günleri. Barcelona hayallerinden buralara gelindi. Umarım Muhammet, geçmişte büyük hayranlıkla takip ettiğimiz yeteneklerini bir gün sergileyebilir.
Fenerbahçe'nin bir 8 numaraya ihtiyacı var. Mehmet Ekici bir türlü oynayamıyor. Eljif, bu ihtiyaca karşılık verebilecek mi? Yoksa çok mu anlam yüklüyoruz? Belki de Fenerbahçe'nin sezonunu bu orta saha meselesi belirleyecek.