Önce suçlular apartmanı. İki tür suçlu var:

1. Darbe suçu ile ilişkili olanlar: Darbeyi planlayan kurmay aklına sahip az sayıda kişi, yaptığı şeyin darbe olduğunun bilincinde olarak darbeyi icra edenler ve bir de darbe başarılsa idi kapacağı makamı/parsayı hesaplayarak o gece ellerini ovuşturup bekleyenler. 

Bunların ne kadarının hangi dünya görüşüne sahip olduğunu ve kimi ne sebeple sevdiğini bilemiyoruz ve bu gidişle de yakın zaman içinde bilemeyeceğiz. Zira basın hür değil. 

2. Somut suç işlemiş olanlar: Örgütsel saiklerle kopya çekenler ve çektirenler, itibar suikastı ile birilerinin ayağını kaydıranlar, ihaleye fesat karıştıranlar, vs. 

Bunların suçu neyse cezasını da ona göre çekmeleri gerekir ve beklenir(di), ama öyle olmadı ve olmuyor ve galiba yakın zamanda da olmayacak. Zira bilhassa ihaleye fesat karıştırma gibi işlerin ortakları durumundaki bürokratlar halen de iktidardalar. Bitmeyen “siyasî ayak” tartışmaları buna atıf yapıyor. 

Şimdi de masumlar apartmanı. Bunlar da üç grup:

1. Hiçbir dinî grupla bağı olmamasına rağmen bir biçimde ve bir sebeple haksız ve yersiz olarak “…öcü” damgası yiyenler.

2. Başka cemaate mensup iken birilerinin kötü niyetiyle ya da hata sonucu “o cemaat”e mensup sayılıp/sanılıp damgalananlar. 

İdareciler ve mahkemeler yukarıdaki iki grubu aşağıdaki üçüncüden ayıklamaya ve damgalarını silmeye çalışıyor ve böylece adalete hizmet ettiklerini düşünüp mutlu (!) oluyorlar.  

3. “O cemaat”e mensup iken, kararlara yazılmayan, ama yargıda uygulanan “cemaat eşittir terör örgütü” varsayımı yardımıyla teröristlikle suçlanıp damgalananlar. 

Darbeyle ya da somut suçlarla ilgisi olmayan bu gruptakiler bizce gerçek mağdurlar durumundalar. 

Zira bu gruptakilere yargı da –şimdilik- suçlu gözüyle bakıyor. (Gerçi çoğu hâkimler bu gruba ceza verirken pek de mutlu olmuyor. Zira bu cezaların eninde sonunda AYM’den ya da AİHM’den döneceğini biliyor. İyi niyetli ise üzülüyor. Kötü niyetli ise korkuyor.)

Oysa biliyoruz ki muhalif de olsa bir cemaate mensup olmak ile o cemaatin içinde, kenarında altında üstünde … bir yerinde var olduğu düşünülen gizli suç örgütüne mensup olmak farklı iki şey. 

“Cemaate mensup olma suçu” diye bir suç kanunlarımızda “en azından şimdilik” şeklen yok. Terör örgütüne üye olma suçu ise ancak kasten işlenebilir. Yani suçlanabilmek için cemaate değil suç/terör örgütüne üye olmayı bilerek ve isteyerek üye olmak ve üye kalmak olgusu ispat edilmeli. 

O halde üye olduğu yapının bir terör örgütü ya da bir suç örgütü olduğunu bilmeyen ya da bu iddiaya inanmayan ve somut herhangi bir suç da işlemiş olmayan birine “…öcüsün” denilerek ceza verilemez. 

Bankaya talimatla para yatırmak ya da bylock kullanmak gibi eylemler ise bu konuda bir delil değil. Zira bunlar birilerine göre yanlış da olsa başka birilerine göre doğru olan, ama neticede suç sayılmayan meşru olan eylemler. 

Bu üçüncü gruptakilerden küçük bir kısmı, anlaşılıyor ki aslında başka bazı suçları işlemiş. Meselâ ihaleye fesat karıştırarak kamu malını “o cemaat”e kazandırmış. Ama bunu tek başına değil belediye başkanıyla, valiyle vs. işbirliği içinde yapmış. 

İşte bu kişilerin 15 Temmuz sonrasında cemaate mensubiyeti gösteren delillerle yargılanmasına itiraz ediyoruz. Zira bunlar işlemediği suçun mahkûmu, ama işlediği suç cezasız kalıyor. Hapisten çıkınca da “ben masumdum mağdur edildim” diyecek. Oysa asıl suçundan dolayı ve “siyasî ayaktaki ortağı”yla birlikte yargılansa hakikaten mahkûm edilmiş olacak. 

Yargılamalar işte bu sebeplerle yanlış gidiyor ve en kısa zamanda düzeltilmeli.