Sizleri çok seviyorum

“En son oradan ayrılmadan önce 24 Ekim 1990’da gazetemizin tirajı 1 milyon 400 binlere çıkmıştı.”

 

Eminim ki bu yaşadıklarımı, hatta daha fazlasını bencileyin pek çok dağıtıcı arkadaş yaşamıştır. Biz bunları sızlanma olarak değil bu yolda yaşadıklarımıza olan sevincimizi gururla anlatıyoruz. Elhamdülillah ki Ehl-i sünnet yolunu tanıdım, sizleri tanıdım. Bu vesileyle Rabbim bana bu yola hizmet nasip etti elhamdülillah.

Yine 1986'nın sonlarındaydı galiba. Ben gazetede dağıtıyorum şehir içinde, peşim sıra benim gazete verdiğim yerlere (şimdi FETÖ denilen) paralel yapılanmanın gazetesinin (ben ona "saman" diyorum) elemanları gider gazetemizi kötülerler bıraktırmaya çalışırlardı. Abonelerimiz ne dermiş biliyor musunuz? “Onlar iyi olmasaydı siz peşinden onları kötülemezdiniz” diyerek gazetemize daha çok sarılırlardı.

1989’un 1 Eylül'ünde manyetik kolye kampanyası başlamıştı. Kolye küpe daha sonra Rayma bilezik verilmeye başlandı. En son oradan ayrılmadan önce 24 Ekim 1990’da gazetemizin tirajı 1 milyon 400 binlere çıkmıştı.

Gazetemizin elhamdülillah tirajı çok olduğu için yetiştiremiyordum geç kalıyordum. O yüzden sabah karanlıkta sabah namazından önce çıkar gazetemizi dağıtırdım. Karanlık olduğu için gazeteye çekine çekine dağıtırdım. “Acaba bir yerden köpek saldıracak mı?” diyerek, “Birisi beni hırsız zanneder mi?” diyerek kapı aralığından çekine çekine bırakırdım gazetemizi.

Gidemediğim yerlere mesela yaylalara belediye otobüsleri ile gazete gönderir belli zamanlarda da gider parasını tahsil ederdim.

Yani özetle 1 Haziran 1983'ten 24 Ekim 1990'a kadar gazetemizin dağıtımını yapmakla şereflendim. Son gazete dağıtımını 24 Ekim 1990 günü yaptım. O günün akşamında da gazetemizin Adana matbaası baskı tesislerinde paketleme elemanı olarak çalışmaya başladım.

“Dağıtım hizmetleri” mi diyeyim “macera” mı diyeyim bilemiyorum o günler bir rüya gebe gelip geçti. Her şey için hepsi için elhamdülillah. Fakat hâlen rüyalarımda Erdemli'de gazetede dağıtırım.

Hatta Adana'da güvenlikte çalışırken nöbet tuttuğum arkadaşlarla gazete dağıttığımı bile gördüm. Tabii yanlış anlaşılmasın. Rüyayı evde görüyordum iş yerinde nöbet yerinde uyumuyordum. Yıllardır hâlen görüyorum o rüyaları. Aynı şeyler bilinçaltıma yerleşmiş.

Sizleri, rahmetli Enver Abiyi ve onu sevenleri çok seviyorum... Metin Ağabeyimin ve siz değerli büyüklerimin dualarını bekliyorum. "Sevgi" üzerine kurulu hayatta hepinizi Allahü teâlâya emanet ediyorum.