Sızdırdıklarımız kadar kalıcıyız
Dalında bir tomurcuktu. Annesinin gölgesinde gonca oldu. İlahi kader ki annesinin yaprakları döküldü, toprak oldu. Eğildi yanındaki gül dalına;
- Ben, dedi. Yarın gül olacağım…
- Evet, dedi gül dalı. Fark ediyorum büyüdüğünü…
Devam etti.
Nice güller geçti üzerimden. Kimi umutlu açıldı,
kimi korkarak, kimi özgürce, kimi de çok sevinerek…
Unutma ki yaşam bunların hepsini içerir. Umut…
Açmayı beklemendir zaten…Sevinçle gülümse. Çünkü güzelliğin ve renginle doğa
seni kucaklayacak…
Endişe edebilirsin. Belki yaşayamadan koparacaklar,
belki ezecekler… Kaldığın süreç kazancın olacağı için yine de kıymetli yaşa.
-Özgürsün. Dağ, taş, rüzgâr, toprak senin…Bir şey
var. Ondan korkmalısın…
- Nedir ki, dedi gonca…
Amaçsız, hedefsiz, ne uğruna yaşadığını bilmeden
yaşamandır…
Sen umutla açıl…
Mis kokular kat, güzelleştir doğayı...
Gönüllere sürur ol…
Bülbüle aşk...
Kelebeğe, arıya, böceğe çiçek ol, su ol, şifa ol...
Dökülen yapraklarınla renk ol…
Kitap aralarına hapsolsan bile kurutularak, güzelliğin
ile/verdiğin huzur ile mutlu ol…
Yarını bekle şimdi!
- Bekliyorum, dedi gonca heyecanlı ve ürkek...
Gül dalı;
- Ben de heyecanlıyım. Hadi bakalım son kez toparla
iyice yapraklarını...
Yarından sonra toparladıkların hayat yolun olacak...
K/attıkların kadar değerlisin
Ve aldıkların kadar tüketici…
O bir Gül’dü/bir gülümsedi… Tabiat güldü. Ve tabiat
gülünce, Varlık güldü. Neler kattı kâinata… Neler kattı ruha.
Kokusuyla ciğerlerimiz, renkleriyle gözlerimiz,
görünüşü/güzelliğiyle ruhumuza sürur oldu...
Bir çiçekti o… Sadece bir çiçek.
Ya insan! Tüketmek eylemine daha çok
vermek /katmak erdemini eklese…
Üretse! İsraftan uzak, nimetlere şükür
idraki ile …
Verebilse sonra en içteniyle... Sadaka, zekât,
söz fikir, yardım, iş, aş. Sahip olduklarından neyi varsa, Rabbin sunduğu cevherlerden.
İncinmese hava, su, toprak, bitki,
hayvan ve İNSAN!
K/atmalı, tüketim heyecanını atarak,
katmalı dünyaya kâinata… Kirletmeden!
Dikili ağacı olması adına, iyilik adına,
amel defterinin kapanmaması adına, aldıklarının hiç olmasa bir kısmının bedeli adına.
Güle meftun idi bülbül. Başını
döndürmüştü gül kattıklarıyla. Zaten dönen bir dünya. Bizim kattıklarımıza
meftun olsun da daha bir başka dönsün başı! Diyelim nükteyle…
Sızdırdıklarımız kadar kalıcı ve
değerliyiz.
Ey hayat;
Senden aldıklarımı geri vererek gitmek
Hediye ettiğin nefesi fidan dikerek
Dili hayr söyleyerek tüketmek maksadım
Aldığım ışığınla güneş olmak...
Ben borçlu kalmayı hiç sevmedim
…
NİLÜFER ZONTUL AKTAŞ
