İzmirli Saniye’nin…

Kahverangi bukle bukle saçları…

Simsiyah iri gözleri vardı…

Hayat doluydu…

Liseyi bitirmişti…

Öyle güzel hayalleri vardı ki…

***

Taaa, 15 yıl önce…

Takvimler 4 Mart 2003’ü gösterirken…

Hayatının kabusunu yaşadı…

Trabzon’daki ablasını ziyaret için bindiği otobüs…

Amasya Merzifon yakınlarında…

Çukura devrildi…

İki yolcu hayatını kaybetti, 17’si yaralandı…

Yaralılardan biri Saniye idi…

Yarı baygın ambulansa bindirilirken…

İzmirli genç kızın bir bacağı…

Otobüsün enkazında kaldı…

Saniye yaşayabilirse o saatten sonra…

Sol bacağı olmadan hayatını sürdürecekti!

***

Doktorlar kurtardılar Saniye’yi…

Otobüs şoförü tam kusurlu bulundu…

Altı yıl hapis cezasına çarptırıldı…

Saniye ömrünün baharında…

Koltuk değneklerine muhtaç oldu…

Ailesi, otobüs şirketine karşı…

250 bini manevi, 310 bini maddi olmak üzere…

Toplam 560 bin liralık tazminat davası açtı…

O tarihte…

1 Dolar, 1.5 TL.’ydi…

***

Güzeller güzeli Saniye’nin…

Hayatı kabusa dönmüştü…

Zavallı kızın sol bacağı…

Tam yedi ameliyat sonrasında…

Protez takılabilir hale getirildi…

Saniye yılmadı, o haliyle Diş Teknisyeni oldu…

Azimliydi, tuttuğunu koparan bir kızdı…

Ama…

Ah, o geç gelen “adalet” yok mu?

***

O 18 yaşındaki kız…

Bir firmanın verdiği geçici protezle yaşamaya mahkum oldu…

Kalbinde beslediği tüm umutlar uçup gitmişti…

Kazayı yapan otobüs bir İstanbul şirketiydi…

Doğal olarak dava o mega kentte açılmıştı…

Duruşmalar yıllar sürdü…

Kazanın üstünden 10 yıl geçmiş…

Ama bir arpa boyu yol bile alınamamıştı…

Saniye o günlerde…

Yani, tam beş yıl önce…

Gencecik hayatının nasıl karanlık bir dehlize girdiğini…

İki gözü iki çeşme anlatırken, yürekleri titretiyordu:

“60 bin lira değerindeki protezimin üç yılda bir yenilenmesi gerekiyor… Protezin ömür boyu masrafı 600 bin lirayı buluyor… Mahkeme psikolojimle ilgili yeni rapor alınması için dosyayı İstanbul Adli Tıp'a gönderdi… Kurul, iki yıldır raporu mahkemeye göndermiyor… Dava da bu yüzden sonuçlanmıyor… Hayatım karardı…”

***

Ve, bugün…

Saniye’nin açtığı ve bir türlü karara bağlanamayan kararın…

15’inci yılı…

Saniye artık 33 yaşında…

İzmir Konak’taki Diş Hastanesi’nde çalışıyor…

15 yılın sonundaki…

38’inci duruşmada öğrendi ki…

Hayatını karartan o otobüsün şirketi…

İflas kararı almıştı…

Bir kez daha yıkıldı…

Çünkü hakim…

Şirket iflası kesinleşinceye kadar…

Duruşmaların yapılamayacağını açıklamıştı…

İyi de…

Saniye’nin avukatının korkunç bir iddiası var…

Diyor ki; “O iflas şüphelidir!”

Doğru ise, n’olacak şimdi?

***

Bilir misiniz ki…

Talihsiz Saniye ve ailesinin…

15 yıl önce talep ettiği toplam 560 bin liralık tazminatın…

O günlerdeki karşılığı...

374 bin Dolar’dı…

Bugün o tazminat tutarı ile…

Ancak…

105 bin 600 Dolar’cık alabilirsiniz…

Ne acı…

***

Cumhuriyet döneminin unutulmaz şairlerinden…

Özdemir Asaf’ın bir sözü geldi aklıma…

Büyük usta bi’gün demiş ki:

“İnsansız adalet olmaz… Peki, adaletsiz insan olur mu? Tabii olur, olmaz olur mu? Ama, olmaz olsun!”  

***

Bitirirken masadaki minik radyom bir gönderme yaptı bana…

Selda Bağcan, nasıl yanık yanık söyler o türküyü:

“Adaletin Bu Mu Dünya?
Ne Yar Verdin Ne Mal Dünya…
Kötülerinsin Sen Dünya…
İyileri Öldüren Dünya…”

İzmirli Saniye…

Bu türküyü mırıldana mırıldana…

Ömrünü mü tüketsin Türkiyem?

Nokta…

Sonsöz: “İlahi adalette zaman aşımı yoktur… O bir gün mutlaka tecelli edecektir… / Hz. Mevlana…”