Eski ümmetlerin de dehşetinden iztiaze ettiği bu dönem ve araçları ile ilgili elbette ikazlar olacaktır.

Bu ikazlardan birisi de Şuâlar’da geçen bahistir: ”Hem meselâ, meşhur olmuş ki, İslâm Deccalı öldüğü vakit ona hizmet eden şeytan, İstanbul’da Dikilitaş’ta bütün dünyaya bağıracak ve herkes o sesi işitecek ki, ‘O öldü.’ Yani pek acip ve şeytanları dahi hayrette bırakan radyoyla bağırılacak, haber verilecek.”1

Bilindiği gibi Bediüzzaman Hazretleri bunu önce “telgraf” şeklinde izah etmişti. Daha sonra radyonun icadıyla “radyoyla bağırılacak” şeklinde izahını aktüel hale getirmiştir. Bu sebeple bu izahı, sözlü, görüntülü ve yazılı basındaki büyük gelişmelerle de bütün medya olarak anlayabiliriz.

“Ona hizmet eden” denilmesi de medyanın onun fitnesinde yani hak ve hakikatten saptırılmasında mühim bir araç olacağını haber verir. Ayrıca ölmesiyle de medya üzerindeki tesirinin bitmeyeceğini en azından ekseriyetle hâkimiyetinin devam edeceğini gösterir.

Ölümünün bütün dünyaya haber verilmesi ya da şeytanî şekilde bağırılmasına vurgu yapılması “Süfyanın ölümünün” çok kullanılacağına ya da bağırmasının belki de tekrarına bir işarettir denilebilir.

Rivayetlerde “Dikilitaş” diye geçmesinin birçok izahı mümkün. Bin dört yüz sene önce insanlara televizyon ve radyo istasyonları ve kuleleri ancak bu sembollerle haber verilebilirdi.

Dikilitaş, Mısır firavunlarının zaferlerini ve kendi adlarını güya ebedileştirmek için diktikleri anıtlardı. Firavunlar ilahlık iddia ettikleri gibi başka ilahlara da inanırlardı. Dikilitaşlardaki yazılarda hem zaferlerinin ilânı, hem de ilâhlarına övgüler bulunur. Sihre de inandıkları için sembolik ve resimli yazılarıyla halkı sihirvari tesir altına almak isterlerdi. Bilindiği gibi Dikilitaş’ın benzerleri dünyanın çeşitli merkezlerinde mevcut.

Şimdi dünyanın çeşitli merkezlerinden yapılan sesli, resimli ya da görüntülü yayınlara, konularına ve halktaki tesirine bakıldığında rivayetlerdeki hakikatler daha iyi anlaşılacaktır.

Asa-yı Musa’daki “düğümlere ve düğmelere üfleme” tabirleriyle bir kısım politikacıların Dünya savaşlarına ve felâketlere sebep olan propagandalarına dikkat çekilmiştir.

Medyanın propagandasını sadece siyasî olarak düşünmemek gerekiyor. Geçici dünyanın geçici heves ve arzularıyla birlikte hakka, hukuka ve hakikata aykırı ve insanlığın ekseriyetine sefalet getiren bir medeniyeti insanların kalb ve ruhlarına üfleyen bir medya... Medyada patronlar ve partiler değişir, ancak sefih medeniyeti telkin propagandası hiç değişmez. Yerlisi yabancısı hepsi sanki bir merkezden idare ediliyor. Tesirlerine bakıldığında “telkinde sihir vardır” sözünde hakikat payının büyük olduğu görülür.

Bu ahir zaman fitnesinden kurtulmak için haber ve bilgiyi “kitab”a göre süzgeçten geçirmek, malayani ve boş şeyleri terk etmek en önemli çarelerden. Şüphesiz yanlışı önlemenin en kestirme yolu doğrusunu yapmaktır. Bu vazifeyi yapacak olan kendi neşriyatımız fitnenin önündeki en büyük settir.

İcadlar, keşifler ve teknoloji Cenâb-ı Hakk’ın insanlara ilham ve ihsan ettiği en büyük nimetlerden. Aynı şekilde bunlardan istifadeyi sağlayan göz, kulak ve akıl gibi cihazlar da en büyük nimetlerden. Şükrü edilmeyen nimetler elden kaçar ya da felâketlere sebep olur. Bu nimetlerin şükür ise medyayı şeytanî değil rahmanî faaliyetlerde kullanmaktır.