Ama paketin içi açıldığında hayal kırıklığı ile karşılaşılır. Paketin yüzde yetmişi hava doludur ve içindeki çerez de, ambalajda göründüğünden daha kalitesizdir.

O çerezi üreten şirketin, ürünün daha çok pazarlanabilmesi için ambalajı güzelleştirmiş olduğu anlaşılır. Kendi malını pazarlamak için yapılan bu aldatma işi bir çeşit yalancılıktır.

Aynı bunun gibi, üst makamlara ulaşabilmek için insanlara yüksek vaatlerde bulunanlar da bu çerez paketi örneğindeki gibi, paketleri açıldığında hayal kırıklığı ile karşılaşılan sonuçlar vermektedirler. Çünkü amaç, o vaatleri yerine getirmek değil, üst makamlara çıkabilmektir.

Üst makamlara çıkıldığında ise şan, şöhret, maddiyat gibi dünyevî menfaatlere ulaşılmış olunacaktır. Şahsı o makama getiren halk ise bu icraatler ile kendini avutup, desteğini vermeyi esirgemeyecektir. Çünkü bu kesim isme bakmaktadır, ismin altında yatan manayı görememektedir.

Böyle olunca da ismi ‘hizmet’ olan, ama halkın zararına işler gören, ismi ‘devlet’ olan, ama devleti her geçen gün zarara iten yöneticiler zamanla mevcut konumlarını koruyagelmişlerdir. Bu durum, ‘bakıp göremeyenler’ çoğunlukta oldukça devam etmiş bulunmaktadır.

Ülkemizde halkın dindarlık hassasiyetini bu meselede sıkça kullanmaktadırlar. Dinî değerleri kullanan yöneticilerin bu yöntemi maalesef ki tutmaktadır. Ve aslen dinî değerlerin zararına olan bu tavırlar, çoğu dindar olan kesimin ilgisini çekmekte...

Münâzarât adlı eserde, meşrûtiyete geçiş zamanında Bediüzzaman’ın şu cümleler tarihten günümüze ışık tutacak niteliktedir: “Sağını solundan fark edemeyenler, hâşâ Şeriat’ı istibdada müsait zannederek, tuti kuşları taklidi gibi ‘Şeriat isteriz!’ demekle, hakikî maksad ortada anlaşılmaz oldu. Zâten plânlar serilmişti. İşte o zaman yalan olarak hamiyet maskesini takınan bazı herifler, o ism-i mukaddese tecavüz ettiler. İşte cây-ı ibret bir nokta-i siyah!”

Evet, planlar serilmiş. Dini kullanarak yüksek makamlara ulaştıktan sonra israfkârane dine zarar veren icraatlar yapmak ki yapılan her yanlış dine mal edilmekte, her türlü keyfilik ile makamını koruma altına almaya çalışmak... Ve bütün bunları da din hesabına yapmak çok yanlış...