Yıl 1982…İspanya"da düzenlenen Dünya Kupası ilk tur maçlarından biri, kupa tarihinin en büyük ayıplarından birine sahne olmuştu. Almanya, Avusturya, Cezayir ve Şili"nin yer aldığı grupta Cezayir büyük bir sürprize imza atarak, Almanya"yı yenerek başladı. Ardından Avusturya"ya yenildi ve Şili"yi mağlup etti. Grubun son maçı Almanya-Avusturya arasında oynanacaktı ve Almanya Avusturya"yı 1 veya 2 farklı yenerse, bu iki takım bir üst tura yükselecekti. Ne mi oldu? 10. Dakikada "Hurubeş" in golüyle Almanya 1-0 öne geçti ve sonrasında maç adeta durdu. Öyle durdu ki, Alman televizyonu adına maçı yorumlayan kişi utandı. Avusturyalı yorumcu ise maçın sonlarına doğru vatandaşlarına şöyle seslendi: "Televizyonunuzu kapatın ve bu maçın geri kalanını izlemeyin." Almanya ve Avusturya dünyanın gözü önünde anlaşmalı maçla Cezayir"i eleyip bir üst tura çıktılar. İşte o Cezayir bu kez gruplardan çıkmayı başardı ve şimdi Almanya"nın rakibi.

Turnuva başlarken favorim Belçika, gönlümdekiler ise "bizim coğrafyanın takımları"; Bosna Hersek, Cezayir, İran ve Yunanistan idi. 2 fire verdim. Cezayir ve Yunanistan"la yola devam ediyorum. Favorim ise hala Belçika…

Diğer yandan olmaz ama çok zor ama olur da kazara Cezayir Almanya"yı elerse, bu turnuvaya katılmış kadar mutlu hissedeceğim kendimi; hatta tura bile çıkabilirim. Tanıl Bora"nın Radikal"de benim de Yeni Şafak Pazar ekinde temas ettiğim Cezayir"in bağımsızlık sürecindeki "sürgünde milli takım" hikâyesini ise oyuna dair hikâyeye meraklı tüm okurlara hassaten tavsiye ederim.

Şimdi Almanya-Cezayir maçı öncesi tüm Avrupa basını eminim 1982"deki hikâyeyi hatırlatacaklardır. Yani birine ayıp ettiğiniz zaman aradan yıllar da geçse gelip karşınıza çıkıyor. Ama kabul edelim ki Avrupalılar en azından futbol mevzubahis ise ayıplarından utanmayı biliyorlar. Bize gelince yaptığımızın ayıp olduğunu bile kabul etmiyor, mecbur kalırsak "hepimiz yaptık" diyoruz.

Oysa Zizek hala haklı; "utanmak güzeldir" efendim, utananlara saygıyla…