Annesinin yurt dışı yasağı bulunduğu için Almanya’daki tedavisine annesiz gidip ilk seans sonrası dönen kanser hastası küçük Ahmet’in annesi Zekiye Ataç, ‘artık kaybedecek vaktimiz kalmadı. Geciken adalet, adalet değildir’ dedi.
4’üncü evre kanser teşhisi nedeniyle Almanya’daki tedavisine annesiz gitmek zorunda kalan 9 yaşındaki Ahmet Burhan Ataç’ın ve annesinin yaşadığı zorluklara her gün bir yenisi daha ekleniyor. Ahmet’in annesi Zekiye Ataç’a uygulanan yurt dışı yasağı her kesimden tepki görmüş ve çeşitli kampanyalar başlatılmasına sebep olmuştu. Yüzbinlerce insanın ‘AhmetTedaviye AnnesiyleGitsin’ etiketiyle paylaştığı tweetler vicdanlarda karşılık bulmuş ve söz konusu yasak zorlu uğraşlar sonucunda kaldırılmıştı.
Yaşanan sancılı süreç hakkında Yeni Asya’ya açıklamalarda bulunan anne Zekiye Ataç şunları dedi: “Ben normalde Mersin 7. Ağır Ceza Mahkemesinde yargılanmıştım ve bu mahkemece konulan yurt dışı yasağım vardı. Sosyal medyadan yapılan çağrılar ve çeşitli uğraşlar sonucunda Mersin Ağır Ceza yasağımı kaldırdı (7 Şubat’ta). Ama bir de Adana’da iki gün gözaltında kalmıştım. Orada devam eden soruşturmam nedeniyle orada da yurt dışı yasağım vardı. Sonrasında Adana Savcılığı da yasağımı kaldırdı 17 Şubat’ta). Ben ertesi gün hemen pasaport işlemlerim için gittiğimde Mersin Ağır Ceza’nın yeniden yurt dışı yasağı koyduğunu öğrendim. Daha sonra onlar da yasağımı yeniden kaldırdı. Bu yaşananlar bizim için çok zorlu süreçler, çünkü her geçen gün Ahmet için büyük kayıplar getiriyor. Şimdi ben Valiliğe geldim pasaport işlemleri için. (24 Şubat sabahı) Ama bu sefer de Emniyetin pasaport tahdit şerhi devam ediyor diyorlar, onun kalkmasını bekleyeceğiz bu defa da. Sabahtan beri gitmediğim kurum kalmadı ama herkes bizde yok diyor. Bir yandan Ahmet telefonla arıyor, ağlıyor, bağırıyor... Artık dayanacak gücümüz kalmadı. Her an yeni gelişmeler çıkıyor. Oradan oraya koşturuyorum... Fakat şu an durum bu şekilde.”
Ahmet artık dayanamıyor
Yaşanan bu süreçte soğukkanlılığını korumaya çalışarak müspet hareket etme gayretinde olan acılı anne Ataç yaşadıklarını şu sözlerle anlatıyor; “Biliyorsunuz zaten normalde Ahmet’i geri getirmeyi düşünmüyorum Almanya’dan. Tek başına da olsa tedavi olmak zorundaydı orda. Ama Ahmet dayanamadığı için geldi. Orda yemek yemiyordu ve Almanya’dan döndüğünde aşırı derecede zayıflamıştı. Zaten herkes gördü sosyal medyadan ayakları falan çok ağrıyordu. Hastalığı çok ciddî manada ilerlemişti. Artık orda yemeden içmeden kesilmişti. Ahmet’in tedavisi 3 aşamalı birinci aşaması bitmiş oldu şimdi ikinci aşamasına inşallah bu hafta başlayacağız. Bu aşamaların arasında böyle bir iki haftalık bir boşluk var. Bir bekleme süresi var tedaviden sonra, bu bekleme süresine getirmiş olduk, ama keşke getirmeseydik. Çünkü şu an metastazlar ciddî manada çok yayılmış, ayaklarında kırıklar var ve alçıya alındı. Çok ağrıları var gerçekten, ki ben Ahmet’i Almanya’ya gönderdiğimde Ahmet dik durabiliyordu, oturabiliyordu, ama şu an yok yani oturamıyor, çok fazla ağrıları var ki özellikle geçen hafta Pazartesi Ahmet’in dişinde bir şişlik fark ettik, diş hekimi baktı apse dedi antibiyotik verdi vs. ondan sonra baktık geçmedi Cuma günü tekrar çağırdık aynı doktoru, baktı bir doktora bir hastaneye götürün dedi. Ben Cuma, Cumartesi Ahmet’i hastaneye götürdüm. Doktorlar da müdahale edemiyor, bu durumdaki bir hastaya yaklaşmak istemiyorlar, nerde tedaviye başladı ise oraya götürmeniz gerek diyorlar. Ama Almanya’ya gidemiyoruz. Ahmet’e oğlum sen tek git önden diyorum, asla kabul etmiyor. Psikolojisi çok kötü durumda... Ahmet her anlamda iyi değil gerçekten, artık zamanımız kalmadı.”
Yetkililere sesleniyorum: Evladım eriyor
Her geçen gün Ahmet’in durumunun kötüye gittiğini belirten Ataç geciken adalet, adalet değildir diyor ve şunları söylüyor: “Ben Kasım ayından beri bu işlerle uğraşıyorum, Ahmet’in âcilen tedaviye gitmesi gerek diye haykırıyorum. Babaannesiyle tedaviye gittiğinde bile bir sürü evrak sorunu yaşadık, hep resmî işler sebebi ile zaman kaybettik. Şu an Ahmet çok yıprandı, ben daha önce de demiştim: Geç gelen adalet, adalet değildir. Çocuğum eriyor gözümün önünde. Babaannesiyle tedaviye gidişi bile Ocak ayının sonunu buldu. Ahmet şu an hiç iyi değil, zaman geçtikçe hastalık ilerliyor, çaresiz bir durumda kala kaldım. Keşke kaldırılabilecek olan bu yasak o zaman kaldırılsa idi ve bunlar yaşanmasaydı.”
ANKARA’DA PASAPORT BEKLEYİŞİ
Gazetemiz baskıya verilirken gelen bilgiye göre, önceki akşam Adana Nüfus Müdürünün bizzat ilgilendiği konuyla ilgili olarak Zekiye Ataç otobüsle Ankara’ya gitti ve İçişleri Bakanlığı Nüfus Genel Müdürlüğünde pasaportunu almayı bekliyordu.
HABER: İSTANBUL - YENİ ASYA