Cumartesi gecesi, iki heyecanı aynı kalpte yaşattı bize Karşıyaka Belediyesi... Birincisi, Atakent'teki Opera ve Tiyatro Salonu'na, Cumhuriyet dönemi çok sesli müzik hareketinin öncülerinden şef Hikmet Şimşek'in adı verilerek bina önüne yaptırılan büstü açıldı. İkincisi, sınavla kurulan 'Karşıyaka Belediyesi Oda Orkestrası', bu sahnede Rengim Gökmen'in yönetiminde ilk konserini verdi...
Elbette hizmet belediyeden gelince, siyaseten durumdan pay çıkaran protokolün ilgisi olaya ağırlığını koyuyor! Nitekim o gece haklı gururu gözlerinden okunan Karşıyaka Başkanı Hüseyin Mutlu Akpınar'ı, CHP'nin eski lideri Deniz Baykal, milletvekili aday adaylığı için İl Başkanlığı'ndan istifa eden Ali Engin ve Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu da yalnız bırakmadı.
***
Klasik müziğin gelişmesindeki katkılarıyla İzmirlilerin yüreğinde özel bir yer tutan Hikmet Şimşek, dikilen büstü ve adının salona verilmesiyle kentimizde bir kez daha ölümsüzleşti. Büyük hocaya bu vefayı gösteren Karşıyaka Belediyesi'ni gönülden kutluyorum.
Törenin ardından, artık adı 'Hikmet Şimşek Sanat Merkezi' olarak değişen salondaki yerimizi aldık. Ve bu kez, pırıl pırıl genç yeteneklerden kurulan Karşıyaka Oda Orkestrası'nın müziğiyle ilk kez tanışmanın tatlı telaşı kapladı yüreğimizi...
İzmir Devlet Senfoni'den Kartal Akıncı'nın konuk başkemancı olarak yer aldığı konserde genç orkestra, kuruluşunda büyük emeği geçen şef Rengim Gökmen'in yönetiminde dünyaca ünlü piyanistimiz Muhiddin Dürrüoğlu'nu ağırladı.
***
Muhteşem virtüözümüz Dürrüoğlu'na, Mozart'ın 12 numaralı piyano konçertosunda başarıyla eşlik eden ve sonrasında Çaykovski'nin 'Serenade Do Majör Op.48' isimli eserini seslendiren Karşıyaka Oda Orkestrası, tınılarındaki canlılık ve gençlik heyecanları ile kentin müzik hayatına renk katacaklarını ilk konserlerinde gösterdiler. Hem Türkiye'de hiçbir ilçe belediyesinin sahip olmadığı bir oda orkestrasında çalmaları hem de Rengim Gökmen gibi bir ustanın bilgi ve deneyimleri ışığında kendilerine yön verme fırsatı yakalamaları onlar için paha biçilmeyecek bir şanstır.
Umarım ki arkadaşlarımız, aynı heyecan ve heveslerini niç yitirmeden, kısa sürede ülke çapında adlarını duyuracak bir başarı çizgisi yakalarlar. Bir Karşıyakalı olarak beni de ayrıca mutlu ederler...
***
Yeri gelmişken, bir orkestrasının nasıl kurulması gerektiği hakkındaki düşüncelerimin yabana atılmadığını görmekten gururlandığımı da gizlemeyeceğim. Başkan Akpınar, göreve geldikten sonra sözümona Karşıyaka Filarmoni denen o toplama ekibin başındaki şef Gürer Aykal'ı gönderdiği için acımasızca eleştirilmişti.
Aynı günlerde, Aykal'a yol verilmesinin isabetli bir karar olduğunu ve İzmir'in sanat hayatında iki senedir en küçük bir iz bırakmayan bu topluluğun revize edilmesi gerektiğini defalarca dile getirmiştim. Her şeyden önce, iyi niyetle bir orkestra kurma aydınlığını göstermiş eski Başkan Cevat Durak döneminde, belediyenin sanata ayırdığı bütçeyi korkunç bir savurganlıkla çar çur etmeye hakkı yoktu Sayın Aykal'ın!
***
Çünkü onun zamanındaki Karşıyaka Filarmoni; İstanbul, Ankara ve Eskişehir'deki orkestraların sanatçılarından toplama bir ekipti. Yılda 3 konser ancak verebiliyor, belediyenin sanat hizmetine ayırdığı paralar dışarıdan gelenlerin uçak, otel, yeme-içme masraflarına harcanıyordu!
Gerçek bir orkestra, burada çalmayı mesleki öncelik haline getirecek, tüm enstrümancıların görev, sorumluluk ve haklarını yazılı kurallarla teminat altına alacak 'kadro sözleşmesi' ile mümkün olabilirdi.
Bu kadrolaşma ise en baştan iddia ettiğim üzere, ancak sınav yapılarak adilane karşılanabilirdi; nitekim de öyle oldu! Başta Başkan Akpınar ve Sanat Koordinatörü Tevfik Rodos olmak üzere emeği geçen herkesi tekrar kutlarım.