İnşaat- Çöp- Görgü
Çocuk ilk kez tuvalete kaka yaptığında etrafa ilan eder. Mühim bir an! Aferin alır. Ve maalesef bir çok insan o seviyede kalır. Etrafa pisliğini göstermekte israrcı olur hatta!
Gelin ismini koyalım ve konuyu görgü veya görgüsüzlük olarak etiketleyelim.
Denetim veya denetim eksikliği, düşünce veya düşüncesizlik de olabilir.
Korkarım formel eğitim ile ilgisi de yok, bu bilhassa bol üniversite derecesi ile de mümkün olan bir davranış biçimi ve ayni zamanda zenginlik fakirlik ile de fazla ilgisi yok.
İnşaat yapar. Pisliği çevresindedir. Kumu, betonu, malzemesi kamu alanındadır. Hatta komşunun arazisindedir. Bu safhada kendi arazisini temiz tutar. Etrafa yaydığı çöp onu rahatsız etmez. Bu bir ay sürer, birkaç yıl sürer. Fark etmez bile. Uyarılınca dürtülen bir sığır kadar rahatsız olur dürtülmekten ama biraz öküz trene bakar gibi, biraz da düşmanca bakar. Tavrının, hödüklüğünün boyutun
Kendisi ile konuşursanız bırakın kendisini yüksek mimar, mühendis, iktisatçı veya bankacı olmayı ÇOK yüksek olarak görür. Pisliği yapan kendisi değil ustasıdır, şirkettir.
İnşaatı bir perdenin arkasında da yapabilir, kurallar olan şehirlerde olduğu gibi. Gürültüsünü belirli saatlere kaydırabilir. Veya kaldırıma, yola, komşunun arazisine yayılmayı yasaklayan şehircilik anlayışı olsa tavırları dizginlenebilir..
Ama bakın Allah rızası için seçkin muhitlerimizde “iyi” denilen okulu bitirmiş hayvanata. Böyle şeyleri birkaç gün değil, birkaç ay değil bir kaç sene yapmaktan infantil bir şekilde rahatsız olmazlar bile. İnfantil kelimesini çocuksu olarak çevirmemek gerek, daha ziyade anlamı olgunlaşmamış, çiğ. Türkçe’de güzel bir deyim haşlak. Yani olgunlaşamadan güneşi yemiş ve kavrulmuş meyveye verilen isim.
Benzer olay çöpünü atarken de bariz bir şekilde ortaya çıkar. Çimini biçer, çöp torbalarına doldurur. Çöp kutusunun kenarına yığar. Çöpçü bahçe atığını almaz, torbalar komşuların görsel algı kapasitesini eğitmek için ortada kalırlar. Hiç bir mecburiyet veya üzüntü hissetmez muhtemelen. Sonra ortada kalan bahçe atıklarını yavaşça haftalar içinde çöp kutusunun içine sokarak yok etme yolunu seçer. Demek ki ilkel bir tür rahatsızlık duymaktadır. Halbuki bilgi ve görgü olsa bahçesine bir posa çukuru yapar, orada bahçe atıklarından gübre oluşur. Gübreye para vermekten de kurtulur.
Kapısını açması için evine gelince kornaya basarak da bekçisini çağırmaktan rahatsızlık duymaz.
Eve paket gelir, paketleri çöp kutusunun yanına özensizce koyar, rüzgar kağıtları, plastiği etrafa yayar.
Tabi esasen bu tür uyarıları yapıp, bu görgüsüzlüğün önlenmesi belediyelerin görevidir.
Mevzuat da uygundur. Tabii eğer belediye başkanı duyarlı ise. Gelişmiş belediyecilik anlayışında kaba çöp ve bahçe atığı da belirli günlerde toplanır kaba paketler ve eski eşya da! Bu toplama günleri ilan edilerek mahalle sakinlerince bilinir. O gün gelene kadar pislik (komşular rahatsız olmasın diye) kendi bahçesinde durur. İlan edilen gün muayyen bir saatten sonra kapı önüne koyarlar. Yoksa ceza kesilir. Yani kanunlar kurallar işletilir. VE BU KURALLAR kimse kimseyi şikayet etmeden de işletilir. Oh 20 sene sonrasını hayal ediyor galiba yazan!
