Sanki herkes ilgilerinden birer mezar kazmış ve kendini içine gömmüş gibi bugün. Belki kulağa abartılı geliyor böyle söyleyince. Hafifletelim hadi; insanlar, bugünlerde, ilgilerinden ördüğü dört duvarlar arasında mahsur bırakıyor kendilerini diyelim. Neden söz ediyorum? Hepimizde az çok bulunan sıradan merak ve ilgi konularının zamane araçlarıyla alanlarını genişletip bir ‘yaşam kültürü’ haline gelmesinden, neredeyse bütün bir hayatı, hayatları işgal etmesinden söz ediyorum. Biraz daha açalım; insanların varlık derdiyle zihinlerini yormaktan, hayatın özüyle irtibatlı olmanın gerektirdiği bedellerden kaçmak üzere basit ilgi ve meraklarını önce birer hobi ve etkinliğe, sonra her yeri kaplayan ve nihayet etraflarına dört içinden çıkılmaz duvar ören birer yaşama meşguliyetine, saplantılı bir kapalı dünyaya dönüştürmelerinden, bu ilgi ve meraklarını zihinlerindeki tek mesai başlığı haline getirmesinden söz ediyorum.
Bütün hayatını, zihnini, zamanını sosyal medya kanallarından kendisine empoze edilen akışa teslim etmiş milyonlarca insan var. Başka bir tarafta, Kolombiya ikinci ligine kadar uzanan şaşılası bir ilgi yelpazesiyle kendine futbol topundan ibaret bir hayat kuran, sabahtan akşama sistem, oyun tarzı, scouting vesaire ile yatıp kalkan bir yığın gencecik ve neredeyse hayattan el etek çekmiş başkaları... Diğer bir tarafta, teknolojiyle kafayı bozmuş, kendi aralarında egemen bir tekno-lisanla konuşan kalabalık ama içine kapalı başka bir güruh... Gece gündüz film-dizi izleyen, daha çok izleyebilmek için işi oynatıcının hızını arttırmaya kadar vardıran bir başka bağımlı kitle... Online ticaret sitelerinden çıkamayan, indirimli ürün fırsatlarını kaçırmayı dünyanın sonu zanneden azılı tüketiciler... Sabah akşam yemek tarifi yapan, kendi halinde hayatları ve anadan atadan sofra kültürüyle medyatik dünyada kendine yer arayan, izlenme oranı ve takipçi kasanların oluşturduğu bir başka acayip grup... Dağcılığı, geziciliği, trekingi, fotoğrafçılığı, fitness ve vücut geliştirmeyi, otomobil ve sporlarını ve daha bir çok şeyi hayatının temel gailesi kılmış niceleri... Hiç dahli olmadığı halde 7/24 siyaset, iktisat, komplo tartışan klişe kuşağı...
Herkesin böyle takıntı haline getirdiği ve normal sınırlarının ötesine taşarak hayatının kaplamaması gereken büyüklükte parçalarını kaplayan yarı dolu ya da tamamen boş meşguliyetleri var günümüzde. Sorulduğunda kafa dağıtmaya, dinlendirmeye, sağlıklı hale getirmeye, bir şeylere yoğunlaştırmaya falan yorulduğu söyleniyor bu meşguliyetlerin. Birer hobi olarak kalsalar öyle oldukları düşünülebilirdi gerçekten de. Ama orada kalmadığı belli meselenin; bir aşırı kendini kaptırmışlıktan, fazlasıyla abartılı hatta bağımlılığa varan bir yönelimden söz ediyoruz. O kadar ki, bu ilgi ve merak alanlarını ellerinden alma şansımız olsa hayatları tamtakır kalacak bu insanların. Bu insanlar dediğime bakmayın, hepimizde az ya da çok bulunuyor böyle kapılmışlıklar, döngüleşmiş ilgiler ve sinsice ilerleyen bağımlılıklar... Ama çoğumuz inkar ediyoruz, durumu meşrulaştıracak kimi tartışmaya açık gerekçeler ve bahaneler üretiyor, içinde bulunduğumuz ahvali görmezden gelmeyi tercih ediyoruz. Aksi, hayatımızdaki birçok şeyi neredeyse tepeden tırnağa değiştirmeyi gerektiriyor çünkü.
“İnsancıl her şey insan için kurulmuş bir tuzaktır; ne yaparsak yapalım, hiçbir düşüncemizin bizi aldatmasına ve eğer yeteri kadar hafızamız varsa belli bir süre sonra güldürmesine engel olamayız. En büyük çığlıklarımız bile sonunda bir şakaya dönüşür, bu çığlıkları işitenler bir süre sonra endişe etmekten sıkılırken, bağırmış olanlar da kendi hallerine şaşmaya başlarlar” diyor Georges Bataille, ‘Rahip C.’ isimli kitabında.
