Görecektim onu, masallardaki efsanevi kuş geçecek ve tüyü düşecekti. O rengarenk tül olacak ve her rengi ile hayallerimden birisi gerçekleşecekti. Çocuk olmak hayaller içerisinde yaşamaktı aslında. O kuş aslında hiç geçmeyecekti ama ben bunu her çocuğa anlatırım. Çünkü çocuk olmak hayal kurmaktır. Çocuk olmak, bilgisayar oyunlarına kitlenmek ya da yaşıtlarının oynatıldığı dizilerdeki saçma hayatlara özenmek değildir.

Bilgisaiyar oyunu oynamayı çok seviyordu ve boş vakitlerinin tümünde bilgisayar ile oynuyordu. Annesi ve babası onun için ne kadar dil dökseler de o hiç dinlemiyordu. Ödevleri yapılmıyor ve gittikçe arkadaşarından uzaklaşıyordu. 

Top oynamayı çok severdi ama artık top oynamaya da çıkmıyordu, resim yapmayı çok seviyordu ama sanki kağıda kaleme küsmüştü.  Kısacası hayatı sadece level atlamak olmuştu.

Bir gece uyudu ve sabah kalkıp aynaya bakınca kan çanağına dönmüş gözlerini gördü. Baygın baygın olup sanki bir çiçek gibi solmuşlardı. Ne zamandır aynaya bakmamıştı, kendisinden korktu. Sonra arkadaşlarının dediklerini hatırladı; “Hasta mısın Ali?”  Hasta değildi ama öyle görünüyordu.

O gün okula gitmedi ve kendisine bir söz verdi ki bilgisayarı açmayacaktı. Babası onun bu halini görünce işten izin aldı ve oğlunu alarak onu gezmeye götürdü; lunaparka gittiler, kuşlara simit attılar, vapura bindiler…

Eve gelince bilgisayarı ile gözgöze geldi Ali ama açmadı. Hatta açmak istemedi. Bugünün resmini çizmek için kalemlerine ihtiyaç duyarak onlardan yardım aldı ve bu günü resmetti.

Ertesi gün aynada mutlu gözlerini gördü. Demek ki gözleri bilgisayar yüzünden solmuştu. Bir daha oyun oynamamaya için söz verdi ve şimdiden top oynamak için hazırlanmaya başladı. Ve hayalini hatırladı; pilot olup kuşlarla uçmaktı.