Hataylı emekçiler: Acımızdan ölmeyecek bir ücret istiyoruz

Asgari Ücret Tespit Komisyonu, 2020 yılı asgari ücreti için ilk iki toplantısını yaptı. Türk-İş yaşam maliyeti olarak belirledikleri 2 bin 578 lirayı sınır belirlediğini açıkladı. TİSK, işverenleri zor durumda bırkamayacak bir rakam belirlenmesini gerektiğini söyledi. Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanı Zehra Zümrüt Selçuk ise istihdamı da gözeteceklerini belirtti.
Asgari ücretliler ise hayatlarını biraz olsun kolaylaştıracak bir rakam olarak 3 bin lirayı işaret ediyor. Hükümetin ekonomi politiklarını eleştiren Hataylı emekçiler, ‘ekonomiyi yönetenlerin işsiz bırakan başarısız girişimler yaptıklarını, işsizlik yüzde 13-14 bandında olmasının iktidarın ekonomi politikalarının başarısızlığının tescili olduğunu’ belirtiyor.
İsmail Sahillioğulları, Parkomat işçisi olarak çalışıyor. Aylarca iş aramış, şu an işi olduğuna şükrediyor. Asgari ücretle çalışan Sahillioğulları anlatıyor: “Ben kirada oturuyorum. İkisi öğrenci, beş kişilik bir aileye bakmak zorundayım. Sinema, tiyatro ya da herhangi bir sosyal faaliyet için imkanımız yok. Bırak bunları çocukların üstünü, başını ve kitaplarını karşılayamıyoruz. Borçla yürüyen bir hayatımız var.
“Daha önce başka işlerde çalıştım. Bu işte 15 aydır çalışıyorum. Daha önceki çalıştığım işlerde sigortam yoktu. Bu işin parasından çok sigorta olduğu için tercih ettim. Ben aslında döner ve kebap ustayım; daha önce bu işlerde çalışıyor ve günlük 80 lira alıyordum. Günde 17 saat, hem de sigortasız çalışıyorduk.”
Sahillioğulları, ekonomik krizi de hesaba katarak, asgari ücretin 2 bin 500 liranın altında olmaması gerektiğini belirtiyor.

‘HİÇ TİYATROYA GİTMEDİM’
İsmail Duman, belediyenin kaldırım ve park bahçelerinde inşaat işlerini yapıyor: “İşlerimden artırıp, bir türlü ev sahibi olamadım, kirada oturuyorum. Beş kişilik aileme bakıyorum ve asgari ücretle çalışıyorum. Bir çocuğum öğrenci ve onun ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanıyoruz.
Hayatımda hiç tiyatroya gidemedim. Gençliğimde sinemaya gitmiştim, ondan sonra nasip olmadı, ben gidemiyorum tamam ama çocuklarımızı da gönderemiyoruz.”
Asgari ücretin açlık sınırının üzerinde olmasını istediğini belirten Duman, kendi ailesinin geçindirmek için ise 3 bin lira olmasını istediğini ifade etti.
Selami İpek de belediyenin işlerini yapan bir şirkette inşaat işçisi. O da para artırıp bir türlü ev alamadığından dert yanıyor. Hiç sosyal hayatının olmadığını belirten İpek, “Karnımızı doyurursak şükrediyoruz” diyor. Asgari ücretin en az 3 bin lira olması gerektiğini sözlerine ekliyor.
Belediyenin ihalesini alan bir şirkette Parkomat işçisi olarak çalışan Saim Uçar, hem okuyor hem çalışıyor: “23 yaşındayım. Daha iyi bir iş bulmak için okulumu bitirmek zorundayım. Biz 8 kişilik bir aileyiz ve iki ufak bebemiz var. Kiradayız. Ben işe girmeden önce babamın aldığı 3 bin 200 lira ile geçinmeye çalışıyorduk. Şimdi benim de katkım oluyor. Babam bizi nasıl bu parayla geçindirdi, anlayabilmiş değilim.
“Tiyatro ve sinemaya lise yıllarında birkaç kez gitmiştim. Şimdi hem çalışıyorum hem param yetişmiyor, o yüzde gidemiyorum. Nasıl gidelim, nasıl bir sosyal hayatımız olsun ki?”
İş de seçmediğini, ‘yeter ki sigorta ve asgari ücret olsun’ diyerek ifade eden Uçar, şunları söylüyor: “Asgari ücretin bu koşullarda yaşamak için 4 bin lira olmasını isterim. Bir insan ancak bu parayla geçinebilir. Ev kirası, çocukların giderleri, sosyal hayat derken; bunun altındaki parayla insan ancak acından ölmez.”

EYT’Lİ BİR İŞSİZ
Zeki Çelik, 46 yaşında, terzi ustası. Çelik, bir de, emeklilikte yaşa takılanlardan: “İş bulduğumda çalışıyorum. Bu yaştan sonra zaten iş bulma umudumuz kalmadı. Kiracılıktan bir türlü kurtulamadım. Düzenli iş de bulamadım. Altı kişilik bir aile babasıyım. Tabii işim olmadığında akrabalardan yardım alarak yaşamımızı devam ettiriyoruz.”
Tam anımsayamasa da “Galiba en son 30 yıl önce sinemaya gitmiştim. Ondan sonra gitmek nasip olmadı. Zaten çocuklara para yetiştiremiyorum” diyor: “Düşünün altı kişilik bir ailenin geçinmesi için asgari ücret kaç lira olmalıdır? Benim bu aileye bakabilmem için elime en az 3 bin 500 lira para geçmesi gerekiyor. Bunun altındaki parayla geçinemeyiz.”

‘EN AZINDAN AÇ KALMAYALIM’
21 yaşındaki Murat Kaya, da hem okuyup hem çalışanlardan: “Bizim kendi evimiz var, aileme babam bakıyor, sekiz kişilik bir ailemiz var. Ben de zaman zaman, iş bulursam, çalışıyorum.
Sekiz kişilik bir aile babamın asgari ücret maaşı ile geçinmeye çalışıyoruz. Şu an işsizim; tiyatro, sinema ve diğer ihtiyaçlarımı nasıl karşılayayım? Ben döner ustasıyım, araba tamircisi ve boyacı işlerinden de anlarım. Araba tamiri ve boya işlerinde çalıştım, hafta da 120 lira ödeniyor. İşler yoğun olursa haftalık 150 lira elimize geçiyordu, sabahın yedisinden, akşamın onuna kadar çalışıyorduk. Bütün gün çalış ama ücretin düşük, sigortan yok, iş güvenliğin yok, karnın doymuyor.”
Kaya da asgari ücretin en az 3 bin olmasını istiyor: “Bu da yetmez ama en azından insan aç kalmaz, zorunlu ihtiyaçlarını karşılar diye hesap ediyorum.”