Münâzarât’ta, “...Şu zaman, mümteniât-ı âdiyeyi (normalde imkânsız olan şeyler) mümkün derecesine indiriyor” tesbitini yapan Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri, Sünûhat eserinde ise “Harikalar asrında” olduğumuzu bizlere hatırlatarak zamanın tahlilini yapıyor.
Olmasına imkân verilmeyen işlerin olduğu, her şeyin sür’atle gerçekleştiği, kaybolan fikirlerin yeniden dirildiği şu asrımızı, doğru anlamak ve doğru değerlendirmek yine Risale-i Nur eserleriyle mümkün. Her an her türlü harikalığa müsait olan bu asırda, yeise kapılarak gayret ve hamiyetini kaybedip, şevk ve heyecanını yitirmek hususu büyük bir zarar olarak karşımızda durduğu gibi bu harikalar asrının harikalıklarından hizmet-i imaniyemiz lehine istifadelerde bulunarak büyük kazançlar sağlamak fırsatı da bizlerin elinde bulunuyor.
Buna bir örnek olarak bir hususu hatırlatmak istiyoruz. Van’da Horhor denilen medresesini ziyaret eden Bediüzzaman Hazretleri, medresesinin Rus istilâsında Ermeniler tarafından yakıldığını görür. Hem medresesinin yakılıp, yıkıldığına hem de şehit olan talebelerine çok üzülür. Fakat harikalar asrının özelliğini ve şu zamanın mümkün olmayan işleri mümkün derecesine indirdiğini çok iyi bilen Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri daha büyük bir gayretle hizmet-i imaniyesine devam eder ve bunun neticesini çok güzel bir şekilde alır.
“Evet, lillâhilhamd, hem vefat eden Van Medresesi’ni Isparta Medresesi’yle ihyâ edip, oradaki ahbapları dahi, daha çok, daha kıymettar talebeler ve ahbaplarla mânen ihyâ etti.” (26.Lem’a) der. Cenâb-ı Hak, Van Medresesi ve talebeleri yerine Isparta Medresesi ve talebelerini manen ihya etmiş, böylece harikalar asrında her türlü harikalığın olmasının mümkün olduğu ve “bu iş olmaz, bundan bir şey çıkmaz” gibi düşüncelerin yanlışlığı görülmüştür.
Bu harikalar asrında Risale-i Nur hizmet-i imaniyesi için çok şeyler yapılabileceğini hatırda tutarak, şevk ve gayretle hareket etmek duâsıyla.