GÜZEL SÖZ

Bütün kötülüklerin başı kötü arkadaştır. 

İmam-ı Gazali (rahmetullahi aleyh)

 

 

 

Düşünerek konuşmak, ya da söyleyecekleri konusunda iyice düşündükten sonra konuşmak… Eskilerin “önce düşün sonra konuş” demelerinin bir sebebi var elbette.

Düşünmeden konuşanlar, konuştuktan sonra düşünmek zorunda kalırlar çoğunlukla… Faydası olmaz tabii ki bu tarz düşünmenin.

Düşünmek, en önemli erdemlerden biridir. Erdemde emek vardır; çünkü temelinde düşünmek vardır.

Düşünmek, düşünebilmek; idrak eylemekle doğrudan ilgilidir. İdrak eylemek, anlamak; yürek işidir. Yüreği işlemeyen, yürekli olamayan, yüreği ile yükümlülüklerinin farkına varamayan kişi idrakten mahrum kişidir.

Düşününce, idrak yoksullarının, idrak yoksunlarının toplumsal uyumu, kolektif barışı, sosyal dayanışmayı olumsuz yönde etkiledikleri hemen görülecektir.

Düşünelim, düşünce adamlarının düşünce cehtleri sonunda oluşturdukları manalı ve son derece faydalı fikirlerine uyalım.

Düşünürlerin millet ve memleketimiz için çok önemli bir şans olduğuna inanmakla kalmayıp onlara imkân ve fırsatlar tanıyıp gösterdikleri aydınlık istikametlere yönelelim.

Düşünürsek düşünmenin kuvvetini anlar, düşünenlerin dünümüzde de günümüzde de yüzlerce, binlerce faydalar sağladıklarını, şafaklarımızı ağartıp, ufuklarımızı aydınlattıklarını hemen görürüz.

Vakit varken düşünelim. Düşünen adamlarının kıymetini bilelim. Düşünerek konuşalım, düşünerek yazalım...

 

 

 

 

 

Sokağın başında ayak sesi var,

Hele bakın -belki- gelen babamdır…

Başında fes, ayağında mesi var

Zile bakın! Belki, gelen babamdır!

 

Konu derin… Gerek var mı, açmağa?

“Hiç kimseye” mecâl vermez, kaçmağa!

“Bir nefeste” götürdüler uçmağa;

Dala bakın -belki- gelen babamdır…

 

En büyük nimettir; babayla ana…

Yanında yaşlansa, minnettir cana!

Bir ses duydum, adam salın dört yana;

Hele bakın -belki- gelen babamdır…

 

Kazandığı, masrafına yetmezdi

Çilekeşti; derdi-gamı bitmezdi!

İftirâ, yalan yok; gıybet etmezdi,

Dile bakın! Belki, gelen babamdır…