İnsan yaratılış itibariyle ilgi ve sevgiye  muhtaçtır. Duygularını, düşüncelerini paylaşacak birini arar. Bu paylaşım, her şeyin üstünde bir ihtiyaçtır. Arkadaşlık, sıkı bağlarıyla bu ihtiyacı ortadan kaldırır. Birbirine karşı sevgi ve anlayış gösteren arkadaşlar, fikirleriyle de hayatlarına yön verirler. Gençlikte kurulan arkadaşlıklar kuvvetli olduğundan, ilerideki yaşantıyı da etkileyebilir. Bu yüzden dünyayı, hatta ahiret hayatını da hesaba katarak, doğru arkadaşlıklar kurulmalıdır. “Bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim” atasözünden de anladığımız üzere, arkadaşın insan hayatında büyük etkisi var. Peygamberimiz (a.s.m.) bu konuda şöyle buyurmuştur, “Kişi dostunun dini üzeredir. O halde her biriniz dost edindiği kişiye dikkat etsin.” 1 

Sürekli konuştuğumuz, yakınlık kurduğumuz insan, dini dosdoğru yaşamıyorsa, bu muhakkak bizi de etkileyecektir. Ve kurulan muhabbetler Allah için olmazsa, elbet bir gün ziyan olacaktır. Ancak sevgimizin eksenine Allah’ı koyduğumuzda “Kişi sevdiğiyle beraberdir”2 hadisinden de anladığımız üzere bakî dostluklar kazanırız. Böylece dostluğumuz zaman ve mekânda kayıtlı kalmayarak şehirleri, ülkeleri, hatta dünyayı da aşarak ahirete ulaşır. Bediüzzaman’ın dediği gibi, “Böyle dostluk ve kardeşliğin firakı yok, hep visaldir. Fâni, mecazî, dünyevî dostluklar sahipleri, firakı düşünsün, bize ne?” 3

Evet, tevhid eksenli bir arkadaşlık, güzel sonuçlar verir. Kişi Allah yolunda dostuna tabi olduğu gibi, hevesat ve eğlencelerde de geçici teselli bulabilir. Arkadaşının ebedî hayatını karartan bir dosttan ne hayır gelebilir. Bu yüzden arkadaş seçerken, sevgi, sadâkat ve fedakârlık gibi ölçülere dikkat etmeliyiz. Bediüzzaman bu konuda bir talebesine şu tavsiyede bulunmuştur, “Bak kardeşim! Birisi seninle bir dilim ekmek paylaşırsa, yahut bir elmayı bölüşürse, eğer yarıdan fazlasını kendine alırsa, o kişiyle sakın arkadaşlık yapma.” Bu arkadaşlığı yakaladığımızda, uhuvvetin sırrına ulaşmışız demektir. 

Gençlik, duyguların yoğun yaşandığı bir dönem olduğu için kurulan sıkı bağlarda akıl devre dışı olmamalıdır. Bediüzzaman, “Aklım yürüyüş yaparken, bazan kalbim ile arkadaş olur” diyerek akıl ve kalp imtizacına verdiği önemi gösterir. Bunun bilincinde olan her genç, dünya ve ahiretini huzura kavuşturacak yol arkadaşını doğru seçecektir. Ve ebedî âlemlerde  vuslata erecektir inşaallah..

Dipnotlar:

1) Tirmizi, Zühd: 45.

2) Buhârî, Edeb, 96; Müslîm, Birr, 165.

3) Barla Lâhikası, s: 143.