Futbolsuz ve hocasız…

Her iki hoca da değişiklikleri ve çıkardıkları takım tertipleriyle bu maçın kör dövüşünden öteye geçememesinin sorumlusudur.

Fenerbahçe’nin neredeyse her maç yarıya yakın değişen takımı, karşısında canlı, hareketli ama organizasyonu çok sınırlı bir Trabzonspor buldu. Hele hele Burak’ın adeta kendi kendini sakatlayışıyla 20’de oyundan çıkmasıyla Trabzonspor’un N’doye sayesinde açık ve net biçimde 10 kişi kalması, Aykut Hocanın -hangi kitapla değişmiş olduğunu çok merak ediyorum- oyunu okuyamayışı yüzünden sıkıntılı bir Fenerbahçe izledik. 
Van Persie’nin hangi akla hizmet bu maçın ilk on birine konduğunu gerçekten çok merak ediyorum. Acaba Hollanda Milli Takımına büyük bir torpille seçilişi mi etkiledi Aykut Hocayı, yoksa yönetimin hâlâ ‘belki satarız’ umudu mu? 
Mehmet Topal, Josef ve Alper; yani malum son maçların Fenerbahçe orta sahası, yine top yapmakta, yine rakibin karşılama planlarını bozma veya karıştırmada, oyun tekniği açısından hep etkisiz kaldı. Buna karşılık Kucka, Okay ve Yusuf Trabzon üçlüsü en azından oyuna çıkarken ya da belli dar alanlarda topu korumasını bildi, zaman zaman da tıpkı Burak’a attırdığı gol gibi birkaç pas yaptı diyebiliriz. İki takımın savunmaları oyunda yerleşme hataları çok az olan bloklardı. Tabii bu maçın en dikkat çekici yönlerinin başında da kaleci Volkan’ın bir kere daha kendi kalesine gol atışını gösterebiliriz. 
Giuliano’nun 46’da Van Persie’nin yerine oyuna alınışı Fenerbahçe’de çok önemli değişiklikler sunmadı bizlere. Buna karşılık Trabzonspor’da N’doye’nin 70 dakika oyunda kalışı sanıyorum Ersun Yanal’ın artık maçları iyi okuyamadığının açık ve net kanıtıydı. Yazımın başlarında Trabzonspor’u 10 kişi gösterirken bundan söz etmeye çalışmıştım. 
Maçın sonucu tabii ki bir yorumcu olarak beni hiç ilgilendirmiyor. Ama teknik direktörlerin yaptıkları ve yapmadıkları oyuncu değişiklikleriyle maça yanlış yerlerde müdahale edişleri bence en dikkat çekici tarafıydı bu önemli maçın. 

Maçın adamı: Onur Kıvrak