Rojavalı çocuklar parkta eğitime devam ediyor

Serpil BERK
Diyarbakır

Rojova'dan Diyarbakır'a gelerek spor, müzik, matematik, Kürtçe ve Arapça eğitimi aldıkları atölyeleri kapatılan öğrenciler yeniden kursa dönmek istiyor.

Atölyeler kapatılırken, kendilerine herhangi bir bilginin verilmediğini söyleyen çocuklar ve öğretmenleri, şimdi Şehitlik Mahallesi’nde bir parkta bir araya geliyor. Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi Sosyal Hizmetler Daire Başkanı Şakir Yaman ise atölyelerin yaz dönemi nedeniyle kapatıldığını ve önümüzdeki günlerde yeni kayıt yapılacağını söyledi. Mili Eğitim Bakanlığı ile protokol yaptıklarını belirten Yaman, “Yeni dönemde bizim belirlediğimiz eğitmenler atölyeleri yürütecek” dedi.

PARKTA BULUŞUYORLAR

Rojavalı çocuklar ile bir parkta bir araya geliyoruz. Önce atölye öğretmenlerinden Ömer Mohammed ile sohbet ediyoruz. Spor hocası olduğum için bir süre belediyeye bağlı spor  kulübü üzerinden ücret aldığını söyleyen Mohammed, belediyeye kayyım atanmasından sonra ise gönüllü olarak çocuklara eğitim verdiğini anlatıyor. Şimdi ise gönüllü olarak çocuklara bulabildiği yerlerde eğitim vermeye devam ettiğini aktarıyor.
Çocukların kursa gitmelerinin önemli olduğunu söyleyen Mohammed, Rojava bölgesinden gelen çocukların savaş gördüklerini ve savaş travmasını atlatmaları için spor, müzik, resim gibi aktivitelerin çocuklar için iyi olacağını ifade etti.

‘ÇOCUKLAR SAVAŞ BÖLGESİNDEN GELDİ’

4 yıl önce Diyarbakır’a gelen Mohammed, savaştan dolayı ülkelerinden kaçmak zorunda kaldıklarını söylüyor. Sınırdan geçtikten sonra iki gün Kızıltepe’de kalıp sonrasında Diyarbakır’a gelen Mohammed, 4 çocuğuyla birlikte zor koşullarda yaşamını sürdürmeye çalışıyor. Spor öğretmeni olduğunu belirten Mohammed, şunları anlatıyor: “Aynı zamanda müzik, matematik, Kürtçe eğitimi veriyordum. Kürtçe anlamayan Suriyeli öğrencilere de Arapça ders veriyorduk. Sümerpark’ta Suriyeli öğrencilerle beraber yaklaşık 100 öğrencimiz vardı. Sokaklarda kötü alışkınlar edinmesinler diye, onlara bir şeyler öğretmeye çalışıyorduk. Şimdi ise bu çalışmaları yapamıyoruz. Kursu kapattılar, bizi de işten çıkardılar. Müdüre gittiğimizde merkezden kaynaklı bir durumdan dolayı, kursların durdurulması gerektiğini söyledi. Biz de fırsat verilirse devam edeceğimizi belirttik ve Sümerpark’ın çocukların hakkı olduğunu söyledik. Spor hocası olduğum için bir yıl belediyeye bağlı spor  kulübü üzerinden ücret aldım. Ancak kayyım geldikten sonra son bir yıldır ücret alamıyordum. Yine de gönüllü olarak çocuklara yardımcı olmak için çalışmalara devam ettim. Şimdi de parklarda devam ediyoruz. Ancak çocukların durumu daha zor. Kurslara katılıyorlardı, şimdi ise sokaktalar. Çocuklar  bizim bir şey yapmamızı bekliyor. Aileleri kursun neden açılmadığını soruyor. Bu çocuklar savaş bölgesinden geldiler ve savaşın travmasını atlatmada eğitim dışında spor, müzik gibi aktiviteler etkili oluyor.” 

‘BİR ODADA BİLE DERS VEREBİLİRİM’

“Burada geçim de yaşamak da çok zor” diyen Mohammed, “Tek isteğim şu an bu çocuklar için bir yer. Spor ve müziğe dayalı bir dernek açabilmek istiyorum. Çocuklar gelişme kaydetmişlerdi. Yer yok, yardım yok, zor durumdayız. Bir odada bile ders verebilirim. Burada yaşamak güzel, burada tanıdığımız insanlardan zarar görmedik. Ama çocuklarımız için savaştan kaçıp buralara geldik” diyor.

‘KÜRTÇE DERS VERİLEN BİR YER AÇILIRSA GİDERİM’

İmat Ali, çocukların içerisinde tarzıyla en dikkat çekenlerden. Parka gidince ön tarafını  uzattığı ve sarıya boyadığı saçlarıyla ilk o dikkatimizi çekmişti.

13 yaşında olan İmat Amûdê’de yaşadıklarını 4 yıl önce Diyarbakır’a geldiklerini söylüyor. Geldiği kentin güzel olduğunu ama Diyarbakır’ın da güzel olduğunu anlatıyor İmat, tabii savaş biterse oraya tekrar dönmek istediğini de ekliyor. Bir evde 10 kişi yaşamak zorunda kalan İmat’ların tek geçim kaynağı babalarının günde 15 TL kazandığı hurdacılık işi ve dönercide çalışan kardeşinin eve getirdiği para olunca geçinmekte zorlanıyorlar. Sümerpark’ta gittikleri kurslara tekrar gitmek istediğini belirten İmat, Kürtçe ders görmek istediğini eğer böyle bir yer açılırsa gitmek istediğini de ekliyor.

‘KURSA GİTMEMİZE İZİN VERİLMİYOR’

Helin Mohammed, 8 yaşında 4 yıl önce   Qamışlo’dan ayrılmış. Önce Nusaybin’e gittiklerini anlatan Helin daha sonra  Batman’a daha sonra ise  Diyarbakır’a gelmiş. Suriye’den çıkarken Nusaybin’e gelebilmek için bir rehbere para ödemek zorunda kaldıklarını söyleyen Helin, Nusaybin’den de yaşanan çatışmalardan dolayı ayrılmak zorunda kaldıklarını dile getiriyor. 5 kardeşi olan Helin’in 2 kardeşi Almanya’ya gitmiş, çalışıp kendilerine para yolluyorlarmış. Diyarbakır’da ise kiraladıkları evde  5 kişi yaşadıklarını söyleyen Helin, babasının çalıştığı serbest işlerle evin geçimine katkı sağladığını dile getiriyor.
Suriye’de nasıl bir eğitim gördüğünü sorduğumuz Helin şunları anlatıyor: “Qamışlo’da hem Kürtçe hem Arapça hem İngilizce ders veriyorlardı. Dersler güzeldi herkes memnundu. Kursta da üç dilli eğitim görüyorduk. Ancak kapattılar. Tekrar gitmek istiyoruz, fakat gidemiyoruz.”

‘SAVAŞ BİTERSE İDLİP’E DÖNMEK İSTİYORUM’

Maria El Haci ise 13 yaşında  Suriye’nin İdlip kentinden gelmiş 2 yıldır Diyarbakır’da yaşıyor. Sohbet etmek istediğimizde çekiniyor, Arapça konuştuğu için ilkin diyalog kurmakta zorlanıyoruz. Diğer çocuklar yardımımıza geliyor, bize çevirmenlik yapıyorlar.

Maria 6 kişi yaşadıkları evdeki  yaşamından memnun olduğunu anlatıyor. Suriye’de ki yaşamının da güzel olduğunu söyleyen Maria, Sümerpark’ta gittikleri kursun kapatılma nedenini bilmediğini söylüyor. Şimdilerde ise Suriyeli öğrencilerin gittiği bir okulda eğitimine devam ediyor. Tüm çocuklar gibi Maria da savaş biterse İdlip’e geri dönmek istediğini anlatıyor.