Anadolu topraklarında din ve dindar dediğimiz zaman hemen aklımıza gelen bir çok simge var. Mesela dindar insan namazına, orucuna, ibadetlerine dikkat edecek. Sakallı ve cübbeli olursa dindarlık oranı biraz daha artacak. Camilere çokça gidecek. Ağzından inşallah, maşallah, Allah kelimelerini düşürmeyecek. Hz. Muhammed’in adı anılınca mutlaka salavat getirecek. Vs.
Said Nursi Mesnevi-i Nuriye adlı eserinde şöyle kısacıcık iki cümle kuruyor:
“İmandan sonra en mühim ve en lâzım âmâl-i salihadır. Sâlih amel ise, maddî ve manevî hukuk-u ibada tecavüz etmemekle, hukukullahı da bihakkın îfa etmekten ibarettir.”
Bu sarsıcı cümlelerden ben amel-i salihin imandan sonra en gerekli şey olduğunu ve ikiye ayrıldığını anlıyorum:
1. Maddi ve manevi hukuk u ibada tecavüz etmemek.
2. Hukukullahı da hakkıyla gerçekleştirmek.
