Dar alanda kısa paslaşmalar, aramadan bulmaya çalışmalar, oynamadan kazanmaya uğraşanlar... Tribünde seyirci olsa 70'i görmeden evine giderdi, net. "Şampiyonluk iddiam sürüyor" diyen bir takımın böylesine aciz bir görüntü vermesi akıl alacak iş değil. Koca ilk yarıda sadece bir pozisyon vardı.
Hatta büyük harfle de yazayım.
SADECE BİR. Genelde Donk ile başlayan ve sağa sola deplase olup bocalayan inanılmaz sıkıcı atak organizasyonları izledik. İlk yarıda zaman zaman Kerem ile kıpırdanan ancak kükremek bir yana ağzını açmaya bile üşenen bir Aslan vardı sahada. İkinci yarıda Ryan Babel'in oyuna girmesiyle ise biraz kıpırdandı.
ATAN KAZANIR
Belki de Babel'in kişisel becerisinden ve teknik becerisinden öyle zannettik bilmiyorum. Tabii yedek kulübesine bakınca yığınla soru geliyor aklımıza. Bir dönem 11'in değişmez isimleri olan futbolcuların neden kulübeye hapsolduğunu sorgulamalıyız haliyle. Elbette ki birinci sebebi sahadakilerin daha iyi durumda olmasındandır diye düşünüyoruz ki bu da sezon sonunda birçok ayrılığın yaşanacağının göstergesi sanki. Tam bir "Atan kazanır" mücadelesiydi ki öyle de oldu.
FOTOKOPI GOL
Gole gelince. Neredeyse geçen hafta oynanan Trabzon maçındakinin fotokopisi bir goldü. Yine kaleciden dönen top, yine Emre Akbaba kale dibinde bitiverdi. Evet bu skor galibiyete yetti ancak şampiyonluğa yeter mi derseniz, yetmez. Evet artık her maç zor fakat G.Saray'ın önüne böyle büyük bir hedef koymuşken daha fazla çabalaması lazım.