Orası, her türlü meşrû hislerin tatmin edildiği dünyanın Cennetidir. Bu Cennetin ne çok bileşenleri var. Anne, baba, çocuklar ve kanatlarında rahmet ve bereket yüklü melekler gibi büyük anneler büyük babalar…

Bu duyguları ailece, bugünlerde 85’li yaşları devirmiş annemin evimizi şenlendirmesiyle birlikte yaşadık. Ailece hissettik ki, eve bir büyüğün gelmesi, Allah’ın rahmetini, bereketini, himayetini celbederek aileyi çok yönlü etkiliyor.

Eve, büyük anne, büyük baba geldiğinde evlâtlarının hizmeti bir tarafa, torunlarla aralarındaki ilişkiler görülmeye değer. Kendi evlâtlarımızın babaannelerine hizmetleri, onlarla konuşmaları, dertleşmeleri ve bu ilişkiler içerisindeki elde ettikleri özel duâlar duyulmaya değer. Babaannenin yemeğini hazırlamak, onunla ilgilenmek ve gerektiğinde temizliğini yapmak ancak böyle ortamlarda doğabilen bir imtihan halidir. 

İnsanın anne babasının yüzünün gülmesi ne kadar kıymetli bir ruh halidir. Ve onlar o kadar küçücük şeylerden mutlu oluyorlar ki. Yani akşam evinize geldiğinizde sizin yüzünüzün gülmesi, selâmlayıvermek, şöyle bir öpücük konduruvermek, onları dünyanın en mutlu insanları haline getiriveriyor.

Evlâtlarından ziyade torunların yakınlıkları, özel ilgileri onlarda çok daha derin izler bırakıyor ve derin duâlara vesile oluyor. Annem yattığında üzerini örterken o günün içinde yaşadıklarını seslendiriyor olması ve isimler söyleyerek duâları seri şekilde devam ettirmesi apayrı bir görülmeye değer zenginlik.

Gelinin kayınvalidesiyle içten, sıcak ve muhabbetli ilgilenmesi, güleryüzünü eksik etmemesi pek çok hizmetinden daha kıymetli oluyor. Mutluluğun o kadar da uzaklarda olmadığını, maddî ve manevî sıkıntıları def etmenin o kadar da güç olmadığını insan yaşayınca daha bir güzel anlıyor. Mutlu olmak, mutlu etmektir. İnsanın annesinin babasının yüzünün gülmesi ne güzel şey bir şeydir. Şükür ki, annem şimdilerde bütün ihtiyaçlarını kendisi, kimselere muhtaç olmadan karşılıyor. Bir bardak su içecekse bile, kimselere bir şey söylemeden gidip suyunu doldurup içiyor. Evlâdı, torunu da olsa kimseyi incitmeme inceliği olgun bir ruhtan haber veriyor. 

Annem, evimize misafir olmuş koruyucu bir melek gibi duruyor. Bir duâ makinesi gibi sürekli duâlar ediyor. O, kendisi için değil, sanki bizim için yaşıyor. Hayalleri, hatıraları hepsinde biz varız. 

Yaş ilerledikçe mutlu olma kaynakları ve hayatın güzel yüzü artıyor. Yaşlılar, tevekkül gibi, sabır gibi, ümit gibi değerleri yaşadıkları için daha mutlu oluyor. Ve tabiî ihlâslı imanları onları Rablerine daha bir bağlı hale getiriyor. Bunu, annemin yattıktan sonra dakikalarca Rabbiyle konuşmalarından anlıyorum. Yalnız kaldığında O’nunla (cc) adeta dertleşiyor. Ne isteyecekse O’ndan istiyor. Yaş ilerledikçe O’na olan bağlılığı artıyor. Bu da onu daha güçlü ve daha dayanıklı hale getiriyor. O’nun verdiği nimetleri görür hale getiriyor.