Bazen kaybedersiniz ve siz de kaybettiniz. Üstelik bana sorarsanız daha turnuva başlarken kaybetmiştiniz. Kaybetmiştiniz çünkü daha ilk maçtan itibaren "yense de yenilse de, bize futbolun güzel bir oyun olduğunu hatırlatan Brezilya" yoktu sahada... Yani daha önce de kaybettiğiniz olmuştu ama dünyadaki taraftarlarınızı hiç bu kadar erken kaybetmemiştiniz.

Gelip görmek kısmet olmadı ama "Brezilya"da her köyde bir kilise bir de futbol sahası vardır" diye okumuştum. Benim doğduğum yerlerde de öyledir; her yaylada mutlaka bir cami vardır bir de futbol sahası... Sizinkiler futbolun yanına sambayı, bizimkiler horonu koymuş. Samba horon ve futbol, üçünün kesişimi ise; tutku...

1978"de sizi tutmadım yalan yok. Çünkü çok küçüktüm ve Arjantin daha sempatik görünmüştü gözüme... Ama 1982"de siz kaybettiniz diye ağladım. Dünyanın birçok yerinde olduğu gibi bu ülkede de insanlar 82"de kaybetmenize üzüldü, çok üzüldü. Ve o günden sonra da uzun süre her turnuvada sizi destekledi. Ömrü hayatımda kendi ülkemin belki de görebileceği tek finale engel olduğunuz halde "Yenildiysek Brezilya"ya yenildik" dedik. Biliyor musunuz 82"de siz yenildiniz diye ağlayan çocuklar, bu kez onca gol yediğiniz halde "bana mısın" demediler. Bence bu yüzden siz Almanya"yı yenseniz de kaybedecektiniz. "Bu normal bir yenilgi değil" diyen televizyoncu arkadaşıma "Brezilya"nın da olağanüstü bir yenilgiye ihtiyacı vardır belki" demiştim maç gecesi. Kabul edin ki fazlasıyla "Avrupalı" bir takım olmaya çalışmış ve olamamıştınız.

Lafı bir türlü toparlayamıyorum ama demek istediğim şu; ben sizi tutmak istiyorum. Ama bunca rasyonellik yakışmıyor size. Siz yine, yeni Socrateslerinizle Zicolarınızla gelin 2018"e yenin, yenilin ama top oynayın tutkuyla...

Sonuçta mutlaka kazanırsınız, hem kupaları hem gönlümüzü...