İzmit Kocaeli’inde gönlü güzel ,yüreği güzel bir Öğretmen ve bir o kadar da sıkı bir okuyucum.
Bana yolladığı çok değerli mektubunu, okullarımızın 2015-2016 yılın açılışı nedeniyle siz güzel okuyucularımızla paylaşmak istedim.
Rüzgarların uğuldayıp, gaz lambasının aydınlattığı, gelincik kokan dağ köylerinde aradık mutluluğu.
Muş ovası’nda nergis, Mardin de kaya kirazları yetiştirdik yıllarca.
Bir dağ menekşesi, birde balkon menekşesi vardır. Balkon menekşeleri emek ister, uğraş ister, bu yüzden kıymetlidir. Dağ menekşeleri, kendiliğinden yetişir,yaprakları buğulu daha hoş kokar. Dağların yücelerinde açarlar.
Ama hep balkon menekşeleri daha kıymetlidir.
Biz yıllarca dağ menekşesi olduk hep.
Çocuklarımız çok sevdiler ve bildiler kıymetimizi.
Ne ektikse onu hasat ettik. Ne daha çok biçtik. Bizim tarlalarımız hep cömert oldu. Ektiğimizi hep aldık ve gönül kesemiz dolu yıllarca.
Ellerimize diken batmadan gül koparmadık hiç. Ama güllerimizi çok sevdik, kurumasın istedik hep.
Her okulu ıslak gözlerle, kucağımızda bir yığın çiçekle, çocuklarımızın hatıraları ile terk ettik.
Hep yeniden başladık çiçek toplamaya, kucağımız yıllarca bir doldu bir boşaldı.
Bir fabrika da çalıştık yıllarca, çocuk, kazancı sevgi doldu hep.
Hiç iflas etmedik hep kara geçtik. Babalarımız bizi
“iş olmaz, bari okusun.” Diye okuttu.
Oysa biz, çok çok iyi birer iş adamı olduk. İnsan yetiştirdik yıllarca. Kazancımız buğulu gözler, mekanımız Anadolu köyleri , dersliklerimiz çiçek açmış badem ağaçlarının gölgesi oldu.
Sevgi verdik , sevgi aldık, umut aldık. Bahar çiçeklerine konan arılarla yarıştık.
Çiçek verdik bal aldık yavrularımızdan. Kalem, silgi kokan, tebeşir tozu sınıflarda gönül eğledik yıllarca.
Sınıfa her girişimizde bize bakan sevecen gözlerle yıllarca. Sınıfa her girişimizde bize bakan sevecen gözlerle irkilip, dertlerimizi kapının dışında bıraktık.
Çok mutluyuz. Bizim korkumuz bir gün zamana ve yıllara yenik düşerek çocuklarımızdan ayrılmak.
Biz eski anılarla, geçmişin özlemini avunmak yerine, anılarımıza yenilerini ekleyerek, kucağımızdaki çiçek yığınını çoğaltarak bu fabrikayı işlemek, emek ekip sevgi biçmek istiyoruz.
Ölmekten değildir korkumuz. Kucağımızda çiçekler olduğu ve dağ gülleri kokladığımız sürece ölmeyiz.
Ne zaman emek ekip sevgi biçemezsek, o zaman ölürüz işte.
Kara tahtanın önünde memleketimize, memleketimizin bahçelerine güller ektikçe ölmeyiz Biz öğretmeniz… Ektiklerimizi biçecek ve yenilerini ekecek nesiller yetiştirdiğimiz sürece; biz ÖĞRETMENİZ…
Kullar vezir çiftliği ilköğretim okulu müdürü.
Ertan Tan. İzmit / Kocaeli.
Okullarımızın yeni yıl dönemi. Öğrencilerimize zihin açıklığı, Öğretmenlerimize de sabır dolu başarılı bir eğitim yılı diliyorum.
Selam ve dua’larımla.
