BASINız sağolsun!.

Belediyeler, icraatlarının hedef kitlelere daha doğru şekilde ulaştırılması, medyada daha geniş yer bulmak adına gazeteci istihdam etmeye başladı..

Yalnız küçük bir sorun var,
gazetelerde gazeteci kalmadı…

Temennimiz yakın zamanda belediyelerin aslında bu düşüncelerini bir adım daha ileriye götürerek kendi medya kuruluşlarını kurmaları yönünde…

Büyükşehir TV,
Merkezefendihaber.com,
Ve veya Pamukkale Gazetesi’ni büyük bir merak içinde bekliyoruz!..

Yıllardır tanıyorsunuz,
yazılarını yakından takip ediyor,
haberlerini televizyonlardan izliyorsunuz…

Yıllar önce Tahsin Önal geçmişti ilk Denizli Belediyesi’ne…

Ardından Kamil Abalı ağabeyimiz Ali Aygören döneminde…

Belediyenin kadrolu çalışanları olmuşlardı,
medyayı bırakıp…

Geçmişe dair tek tük sayarız,
ki sayıları bir elin parmaklarını geçemez…

Gökhan Erbilgin, Can Sinanoğlu medyadan ayrılıp kurumlara geçenlerdendi..

Kasım Çakmak, Mehmet Yatkın, Betül Duman da onların yolundan gitti..

DDH’ya geçenler filan tabi…

Cenk Öztürk amcası DGC’nin başındayken medyadan ayrılmayı seçenlerden..

İsmini çok tabii ki unuttuğum bir yığın arkadaş var burada…

Ama hiçbir zaman bu kadar büyük bir kopuş olmadı Denizli’de!..

Son yıllarda neredeyse çok önemli bir iş gücünü belediyeler başta olmak üzere kamu kurumlarına kaptırdı Denizli medyası…

Gazeteci Nihat Fişek, Deniz ve Ufuk Soyhan Denizli Büyükşehir Belediyesi’ne ilk geçenlerden…

Lütfi Koçak ve Özkan Tokmak Pamukkale’de…
Murat Demirbilek Merkezefendi’de…
İlyas Haytan büyükşehire geçti…

Pamukkale TV’nin Cennet’i Çal’da…

Yarın belediyelere geçecek birkaç isim daha biliyorum…

Ve daha acısı, gerekçelerini de

Gazetecilik yapmak isteyene, bu meslekte yetişmek, yer edinmek, emek vermek isteyene değirmen oldu çıktı medya…

Pek çoğunun daha fazla kitlelere ulaşmak, daha güvenilir olmak, daha gazete, daha televizyon olmak gibi derdi filan kalmadı…

Tabii ki kurumlar profesyonel barındırmak isteyecek, yalnız o profesyonellere “Durun yahu niye gidiyorsunuz? Derdiniz tasanız ne” diye soran yok!..

Pek çoğunda
okur sayısı, izlenme oranı üzerine dertlenen yok,
1 milyon nüfusta 10 binin üzerinde
satayım kaygısı güden yok!…

Gündem toplantısı
Kısa, orta, uzun vadeli hedef yok..

Özgün, özel üretim yok…

Bu memleket adına,
memleketin geleceği adına
dert yok tasa yok…

havuz medyası desen değil,
yandaş medya hiç değil,
standartsızlığın bile bir standardı olur…
ve ne yazık ki pek çoğunda o standart bile yok…

3 haberciyle televizyonculuk yapan TV var bu kentte,
17 kadro gösterip elinde, 2 gazeteciyle resmi ilan hakkı bulunduran gazete…

Bir de Gazeteciler Cemiyeti…

Bu kadar insan meslek değiştiriyor ama neden diye hadi elinden ekstra bir çözüm gelmiyor, anket bile yapan yok!…

Çağırıp konuşan, konuşmayı düşünen, “birader ben sektörün sivil toplum kuruluşuyum bu durumu bir masaya yatırayım” diyen yok!..

‘Kan bağışı yaptık, bowling oynadık sinemaya gittikle Denizlili Gazeteciler Cemiyeti yönetilmez’ diyen de yok!..

Sektörün pazar payı nedir?
Neydi ne oldu?
İstihdam gücü ve yapısı nedir?
Gazetecilerin istekleri, beklentileri, özlük hakları, çalışma koşulları ve standartları konusunda istekleri nelerdir?
Bizi bekleyen fırsatlar ve tehditler hangileri?
diye soran yok!..

Gazeteciyim diye sosyal medyadan aleni tehditler savurandan, gazeteciye tehditler savuranlardan hesap soran da yok!..

Daha geniş kitlelere ulaşmanın yolları, etki gücü, medyanın yayın alanı içindeki bölgesel konumu, kurumların, medya kuruluşları ile ilişkileri, medya kuruluşlarının sektörleri ne oranda temsil edip etmedikleriyle ilgili ortaya iki kelam eden, bunu bir kurumsal ciddiyetle planlayan, projelendiren de yok…

Düşene sahip çıkan,
düşürmek isteyene karşı koyan,
birbirini tam anlamıyla
sevip sayan da yok!..

Yokun çok, varın az olduğu bir kentte, gazeteciyim diye gezen arkadaşlara, gazeteciden medet umanlara acı haberi vermek istemezdim ama;

BASINız SAĞOLSUN..