Ağabeyi, Eğirdir eski müftülerinden olan, Hasan Hüseyin Tığlı ve Barla’da öğretmen Tevfik Tığlı’nın, Bediüzzaman’a şiddetli muhalifliklerine rağmen Hakkı Tığlı, Bediüzzaman’a talebe olmuş, onun eserlerine râm olarak bu vesileyle de, Eskişehir hapsine düşüp, orada bu hakikatler adına çile ve cefalar çekmiştir. Barla’da, Bediüzzaman ve eserlerine karşı son derece ihlâsla bağlı olan, talebelerindendir. Üstad’ı olan Bediüzzaman ve eserlerine karşı yaptığı değerlendirmeler mevcuttur. Onlardan birisi şöyledir: “Mükerreren mütalâa ve kıraat ederek, arş kadar yüksek eserleriniz hakkında mütalâa serdine, bir kelime hattâ bir nokta ilâvesine kendimde cür’et ve kudret bulamadığımdan dolayı, bu babda bir mütalâa dermeyanına imkân göremiyorum. Yalnız, çok yüksek, cihan kadar kıymettar mübarek eserleri okuyup, cehaletimiz hasebiyle idrak edebildiğimiz kadar istifade ve istifâzaya çalışarak müstefit olabilmek, bizim için pek büyük bir nimettir. “ Hakkı.1
Mustafa Hulusi Ertürk, nâm-ı diğer Sarıbıçak Mustafa olan, Bediüzzaman’ın fedakâr talebesi yazdığı bir mektupta şu değerlendirmeyi yapar.
Der ki; “Ey benim muhterem Üstadım! Âciz talebenizin ruhu küre-i arz içerisinde bazen şarka, bazen garba, bezen şimale, bazen semâya giderdi. ‘Acaba yardım ne taraftan erişecek?’ diye beklerdim. Ruhum bir mürşid-i ekmel arardı. Aramak üzere iken bana ilham olundu ki, ‘Mürşidi sen uzakta arıyorsun, pek yakınında bulunan Bediüzzaman vardır. O zâtın Risale-i Nur’u müceddid hükmündedir. Hem aktabtır, hem Zülkarneyn’dir, hem ahir zamanda gelecek İsa Aleyhisselâm’ın vekilidir; yani müjdecisidir.’ denildi. Bunun üzerine Üstad-ı muhteremin nezdine vardım. Risaleleri yazmamız için bize emir verdi. Ben de on beş kadar Sözler’den yazdım ve okuyorum. İstidadım kısa, fikrim müşevveş olduğundan, Risalelerden hakkıyla istifade ve istifâza edemiyordum. Bilâhare, Yirmi İkinci Mektubu verdiniz, yazdım. Bir iki defa arkadaşlarımla okudum. Âciz talebeniz maddî ve mânevî on beş yaşından beri, mâzide birikmiş olan küflü yaralarını tedavi etti.”2
Bediüzzaman’a hem talebe ve hem de harp arkadaşlığı yapan kıymetli bir sima da Van’da Erek Dağı eteklerinde bulunan Çoravanis Köyü’nde medfun olan, Ali Aras’tır. Nâm-ı diğer Ali Çavuş olan bu kahraman talebe, yıllarca Bediüzzaman’a hizmette kusur etmemiştir. Birinci Dünya Savaşı’nın o ülkemizi fethetmeye yeltendikleri karanlık günlerde, Bitlis derelerinde Rus ve Ermeni güçleriyle amansız bir şekilde çarpışan talebeleri arasında Ali Çavuş da vardı. Bediüzzaman’a Erek Dağı’nda kaldığı yıllarda da hizmet eden bu kahraman ve fedai zatın, Bediüzzaman’la alâkalı hatıralarını oğlu Fevzi Aras’tan almış ve hâlâ muhafazaya çalışmaktayım.
Anlattığı hatıralar arasında bir tanesi kısaca şöyledir:
“Üstad talebeleriyle birlikte Rusların işgaline mukabil Erzurum Pasinler’e gidiyor. Orada çarpışıyor. Sonra Van’a dönüyor. Van’a döndüğünde Ermeni katliâmı başlamıştı. Van halkının kurtuluşu için Gevaş’a (Vastan’a), Van Valisi Cevdet Paşa ile birlikte gidiyor. Hizan’daki Ermeni katliâmını durdurduktan sonra Bitlis’e gidiyor. Muş’un boşaltıldığını öğrenmiş, Bitlis’te bir alay kurarak Muş’un imdadına koşmuş. Bu arada Ruslar yedi koldan saldırıya geçmişler. Yedi gün yedi gece Ruslarla çarpıştık.”3
Dipnotlar:
1- Barla Lâhikası, s. 40.
2- Emirdağ Lâhikası, s. 114.
3- Ali Çavuş’un oğlu Fevzi Aras’ın anlattıklarından...