Ümidin renginin olduğunu...

Bir papatyanın ümitsizliği soldurduğunu...

***

Bana bir “Şimdiki Zaman Dürbünü” ver; bütün zamanları seyredeyim.

***

Yolda...

Bir levha çıksa karşıma;

Üzerinde: “Sonsuza gider...” yazsa...

***

Bu ilaçların can etkisi yok; yan etkisi çok!

***

Bir ömür köşe bucak saklanıyoruz;

Ölüm yakalıyor bizi!

***

Hayatın tekrarı yok; “tekrar”ın hayatı olsun bâri!

***

İyi fotoğraf çeken bir arkadaşım, çektiği bir fotoğrafımın altına bir espri kondurmuş; hoşuma gitti; paylaşayım dedim: “Bu resmi görünce bana gülüyor olduğunu biliyorum. Çünkü seni ben çektim. Seni çekemeyenlerden değilim.”

Bu da benden: “Ebediyen, beraberce, yarınlara senin fotoğrafların; fakirin de fotolafları kala... Güle güldüre çek/elim hayatın güzelliklerini!”

***

Her şey sende saklı; sen de sende...

***

Gel;

Gel geç sevdalardan vazgeç!

***

Neşe ve endişe iç içeyse dünyadayız, demektir; telâşa gerek yok!

***

Gidebilirsin;

Sevgin burda kalacak!

***

İşte iğne... İşte iplik... İşte ilik... Gerçi dünya bir ân... Bir mevsimlik... Ve dökülüyor her yanın;

Söküklerini dik!

***

Görmemiz gerkenler var/dı! Gelmeseydik zaten konu yoktu. İyi ki gönderilmişiz.

***

Aforizmatik veya m/izahî veya fantastik şeyler okumak istediğinizde ortalık çok resmî demektir.

***

Para; kaç para eder;

Ölüm kapıya dayanınca...

***

Değişik düşünenlere “değişik” bakarsanız; değişik şeyler çıkmaz ortaya.

***

Hayat bu;

Hikâye, her seferinde yeniden başlıyor!

Sular hep taze; ellerini yu!

***

Burası dünya; bil de; fazla üzülme; her yanın ayrılık, ölüm; sürprizi bol bir yer. Malı mülkü ağır; taşıyabileceksen yüklen!

***

Ertelemekten elinde “şimdi” kalmıyordu! Elinde “şimdi” kalmayınca... yaşamış oluyor muydu!

***

Seni unutmadım.

Cesaretim yok;

Bu yüzden kaçıp durduğum...

***

Can kulağıyla dinlemiyorsan; niye dinliyorsun beni?

***

Hayatın bir kenarı şiir, bir kenarı masal, bir tarafı hikâye ve saire de... her tarafı yaşamak dolu...

***

Bir de konuşuyor;

Ağzında kelime yok!

***

Kahraman biriydi;

Önce kendini yendi;

Yola öyle çıktı.

***

Paralı imtihanları kazanmak için geçici kaybetmeleri göze almak gerekiyor. Dünya geçici ama insanlık ebedî...

***

Herkes kendi içine dönse; yönler bu kadar karışır mıydı!

***

Hayal âleminde yaşıyorsun, diyor arkadaşlarım bana. Yani gerçekçi olmalıymışım. Ne yapayım; anlamıyorum ki! Meselâ diploma dediler, aldım ve hayalî çıktı. Diplomalara harcadığım gerçek ömrümün karşılığını hâlâ alamadım. Arkadaşlarım hayalî konuşuyorlar. Çalıştıkları yerlerde hayal meyal dolanmayan kaç kişi var. Mış gibi yaşayanlar; size söylüyorum!

***

Eğitimde Kamçatka’dan önde olduğumuzu tahmin ediyorum!

***

Çiçek gibi, diyoruz; çiçeğe ne diyelim, peki?!... Çiçek, diyeceksiniz; tamam! Adam gibi, diyoruz; adam kim, peki?!... Herkes adamını bulsun; ben buldum! (Adı bende saklı!)

***

Konuşuyordu...

Gel gör ki... anlamıyordum!

Karşımda “yabancı” biri vardı!

Fırtınalı bir okyanustaydım.

Tutunacak yer arıyordum;

Anladı beni; tebessüm etti.

Kelimelerin yok; boğulacaksın, dedi.

Diplomalarımı gösterdim;

Acı bir tebessümle baktı bana.

“Yabancı” sustu!

***

Nerede kelimesizlik, kavga, gürültü, gevezelik varsa; fukaralık bitmez orda! Kelimesi az olanlar; çok konuşur. Bir de: “Sesini değil; sözünü yükselt!” var ya... hatırlatayım dedim.

***

Hürriyet varsa; korku yoktur. Korku varsa; hürriyet yoktur.

***

Gökyüzü mü aha şurada; bakışına bağlı her şey...

***

Kendine bile yakın ol(a)mayan... sana yakın olabilir mi?!...

***

Bunca “gerçek/çi/ler” arasında yaşamanın ne “renk” olduğunu  ben de merak ediyorum da... Dünya rüyası mı; rüya dünyası mı?!...

***

Sen çekip gidiyorsun;

Takılıp kalıyorum ben!

***

Yoo...

Ümitsiz olsam;

Sıralamazdım bozuk düzen düzenin;

Düzensizliklerini!

***

Adalet yoksa; bahar gelmez oraya!

***

Çarçabuk... Çok çabuk... Durmadan... Hemen...

Ağlamam da gülmem de bitmeden; bitiyor hayat!

***

Acele etme;

Vaktini bekliyor her şey;

Güneş doğacak.

***

Ölümün farkında değilsen; hayatın da farkında değilsin!

***

Kendi karneni kendin ver;

Her nefes ölüp dirildiğini gör.

Heey! Nereye bu “sefer!”

***

Ertelemek hayatı yalnızlık...

Meselâ gecikmek nefeslerin davetine...

Katılmıyorsan kuşların saadetine;

Adım başı yalnızsın işte!

***

Konuşmak; çok zaman susmaktır!

***

İlacın ilaca... 

Doktorun doktora ihtiyacı var!

Derdimi anlatmak istiyorum;

Dilimden kelimeler uçmuş!

***

Evet... Türkçe dersi var, okullarda; “Türkçe” yok!

***

Ölümkârlığımı anlatıyor sonbahar, kar...

***

Üstünkörü bakışlar yeter mi bu yıldızlara, çiçeklere, vesairelere; “üstüngörü” bakışlar gerekiyor.

***

Dünyaya boğulduktan sonra; ne kadar akıllı olursan ol; ne fark eder ki...

***

Amaaan!

Yoruyorsun beni;

Sessizliğimi duymuyorsun!

***

‘Öyle ya sesi olur karanfilin;

Kokusundan önce...

***

Rüzgârın boyunu ölçüyordu iki fırtınalı kalp;

Küçük kaldı rüzgâr; görünce onları.

Aman bir özür, bir özür; sorma!

Acaba diyorum: Üzülür mü aşksızlar da;

Her fırtına-yı aşkta;

Kendilerine üzülen rüzgârlara!

***

Dedikodu, gıybet, çekiştirme...

Ne derseniz deyin; kalbi yoran şeyler...

Bir çocuk; bir çocuğun...

Kuşlar ağaçların...

Yıldızlar gecelerin gıybetini yapmaz.

Kıymeti yok gıybetin; felâketi çok!

***

Âşık ol!

Madı ki anlasın Mecnun’u Ferhad’ı!

Âşık ol!

Madı ki... bilsin sükûtu, feryadı!

***

Uzak durma; 

Ver elini;

Hayatın hep değişen

Rengine ve bestesine.

***

Sık sık unutuyordu;

Bir şey vardı halbuki;

Hatırlamaktan öte...

***

Fotoğraflar...

Eski zaman çığlığı...

***

Sözün kıs(S)ası... aşk...

***

Cehaletim yazmakla {sırrolmaktan} çıkıyor.

***

Kendini ikna et; başkaları da olacaktır!

Sanki bakış başı acı...

Bakış başı vuslat-firak arası...

***

Eskiyor her şey;

Kalınlaşıyor hatıralar.

Her şey yerli yerince...

Yerli bir “yabancı” gibi...

***

Eğitim karnemiz iyi değil; doktor da hasta da ilaç arıyor... (mu?!...)

***

Haberler peş peşe...

Başı döndü dünyanın.

Çiçeklerin gündemi çiçek...

Ne hayal ne masal; gerçek...

Gündemi kaydı insanın;

Kendim kendimi nasıl bilecek?!...

***

Bir gün işte bir gün;

Adımız ölüye çıkacak!

***

Dünya (helâlinden) kazandığı parayı,

Ortaya koysun da...

Açlar var, açıklar var;

Biri yer; biri bakar;

(Böyle olmaz ki...)

***

Geçmiş olsun!

Bir şey olmadı ki... diye, bakma, öyle!

Geçmiş olsun!

Her nefes ölebilirdin; buralara geldin;

Hâlâ ölmedin!

Vakit var; kendini bir daha görmeye;

Yaşıyorsun;

Geçmiş olsun!

***

Yok, yok; söz uzatıyor sözü!

Sustuğumda genişliyor dünya!

Her şey söylenmiş zaten;

Duyabilsem sesini kalbimin.

***

“Hayret borcu...”

Ya da

Hayret burcu...

Burcu burcu “insanlık” kokuyor.

***

Belki rüyalarımı -hayatımı- yazarım bir gün... “roman” olur.

Başkalar başka mı yazıyor!

***

Ân’ı yakalarsak;

Yaka paça etmezler bizi.

***

İmtihan Soruları

(Cevaplara istediğiniz sorudan başlayabilirsiniz!)

S.1) Kim olduğunu üç cümleyle/veciz ifdelerle (az ve öz) anlatabilir misin?!...

S.2) Ezberinde bir şiir var mı?!...

S.3) En son ne zaman ay’a bakmıştın?!...

S.4) Yunus Emre: “Bir karıncaya ulu nazarım var!” diyor. Senin de böyle bir bakışın var mı; karıncaya/papatyaya/gelinciğe, ve saire...

S.5) Mekteplerin Kainat Mektebi’ni okuyacak kültüre erişmesi için hangi okullara kaydolması gerekir?!...

***

Öğretmenlere kim karne verecek?!... Okullar sınıfta kalmış.

***

Okul yapmayı cehalet düşmanıyla mücadele; hastane yapmayı hastalıkları azaltmak; hapishane yapmayı suçluları terbiye etmek anlıyorsak... daha yolun başında bile değiliz!

***

Kartopu oynuyor çocuklar;

Kantopu oynuyor “büyükler!”

Hepi topu üç günlük dünya!

Kandan adam olacağınıza;

Çocuk kalsaydınız ya!

***

Kargaşa... Kavga...Savaş... Sevginin iflas hali...

***

Çiçek her zaman çiçek... Hayvan her zaman hayvan... İnsan... her zaman ... insan mı?!...

***

Unutmayı becerebilsem;

Adımdan başlayıp...

Kendimi hatırlayacağım!

***

Ne konuşacağız;

Kelimelerimiz; dilimiz yok!

Göz göze bile gelemeyiz!

***

Tecrübeyle sabit ki... güzeli tercüme etmek çok kelime istiyor; yine de yetmiyor. Şair ne diyor: “Gülü tarife ne hacet; ne çiçektir, biliriz.” Gördün mü?!...

***

Güzel bir kitap görsem seviniyorum;

Eski bir dostumu bulmuş gibi...

***

İş olsun diye değil;

İş; olsun, diye...

İçten:

Hayırlı zamanlar...

***

Giderken ne getireyim diye sordu, gelirken biraz hürriyet dedim.

***

Ya hayranlıklar ülkesindeyiz ya da zifir karanlıklar...

***

Bütün bildiklerimi unutuyorum;

Her şeyi baştan sarıyorum: “Adım neydi?!...”

***

Farkındaysan; uyanmışsın demektir; bunun akşamı/sabahı olmaz!

***

Aynaya bak; orda mısın;

Kaçaksın... kaçak!

***

İşi gücü madde olanların gününe/gecesine bak, hele!

***

“At gözlüğü” arasına bir virgül at; anlamadın mı: “At, gözlüğü!”

***

Anlasana beni;

Seni “anlamamaya” çalışıyorum;

Sen hâlâ konuşuyorsun;

Zavallısın!