Bu kelimenin Anadolu insanında yaptığı çağrışımlar bambaşkadır. Bunların başında çocukluk arkadaşlığı gelir. İyi günde sevinçlerin, kötü günde kederlerin, zor işlerde yardımlaşmanın, sıkıntımız anında dert ortaklığının, aklımızda iyi ki de o var rahatlığının, kısacası ahireti de kapsayan bir kardeşliğin adıdır.

İşte Yeni Asya da benim için bütün bu ifadeleri kapsıyor. Ben onunla tanıştığımda 17 veya 18 yaşlarındaydım. 78-79 yıllarının kaos ortamları, herkesin ya sağcı ya solcu olduğu yıllarda, Demokrat duruşuyla Yeni Asya bize kutup yıldızı oldu sanki. O yüzden her iki taraftan da herhangi bir darbe olmadan sağ salim o yılları atlattık. Zaten eşimin de, benim de ailelerimiz Demokrattı. Rahmetli babamın her sohbette bizlere Menderes’i anlatırken, millet olarak onun için birşey yapamamış olmanın hüzün gözyaşları olurdu gözlerinde. Biz Demokratlık sevgisiyle büyüdük. 79-80’li yılların kaos ortamlarında Nurcular’ın yolu sanki Hüdayi yoluydu. Çünkü itidalli olmayı, olaylara karışmamayı, nasıl bir yolda olmamız gerektiğini ve o yolun düsturlarını ortaya koyan, bizi bir ve beraber tutan Yeni Asya’mız vardı.

Sonradan gelen kardeşlerimiz bilmezler. 82 Anayasasına hayır dediğimiz için bizi komünistlerle birlik oldunuz deyip, komünist olmakla suçladılar. Her zor zamanda, muhtıralarda, darbelerde biz hep darbedildik. Çünkü güçlünün değil hakkın, hakikatin yanında olduk. Rahmetli M. Âkif’in dediği gibi gün oldu çiğnendik. Buna rağmen hakkı tutup kaldırdık. Bunu Risale-i Nurlar’ın ve Üstadımızın düsturlarıyla ve yaşayarak örnek olduğu hayatından öğrendik. 28 Şubatlarda reklâmını yapıp kendisine mücahit dedirtenler yurt dışına kaçarken, biz Kutlular Abinin şahsında savunduğumuz hakikatlerin bedelini ödemek için gidip babalar gibi hapiste yattık.

Münafıkane 80 darbesinde gazetemizi kapattılar. Farklı bir isimle yeniden çıkardık. O münafık darbe Nurcular’ı bölüp parçaladı. Gazetemizi elimizden aldılar. Anadolu’daki ablaların abilerin el emeğiyle, küpeleri yüzükleriyle gazeteyi yeniden kurduk. Yeni Asya meşalesini her defasında küllerimizden kıvılcımlarla tutuşturduk. 

Çünkü Üstadımız matbuat lisanıyla konuşmak vakti geldi veya geliyor gibi demişti. Çünkü Zübeyir Abi lahana yaprağı kadar da olsa günlük bir gazetemiz olsa demişti ve Galata Köprüsü’nde gazete satmıştı. Herkesin fikrini savunacağı bir gazetesi var da, okuma alışkanlığı Türkiye’nin yüzünü ak eden Nurcular’ın neden bir yayın organı, gazetesi olmasın? Şu anda (güya) dindar basının içinden Yeni Asya’yı çıkar geride ne kalır? Herkesin manşeti bir olayın etrafında dönen tek fikir, ama Yeni Asya hakkın hakikatin yanında hür fikir. 

Yeni Asya kendisini ulema kapısı bilip umera kapısına gitmedi. İlmin izzetini korudu. Tıpkı Üstadı gibi dünyevî ve siyasî hiçbir oluşumla dirsek temasına girmedi. Çok fırtınalar gördü, çok sıkıntılar yaşadı, hâlâ yaşıyor. Peygamberinden ve Üstadından aldığı örnek davranışla, “onların aralarındaki işleri istişare iledir” (Şûrâ, 38) âyetinin emriyle istişareyi hayat düsturu edindiği için eğilip bükülmeden inşallah yolumuza devam ederiz. 

Bizim evimizde televizyon yok. Dışarıyla tek bağımız Yeni Asyamız. Bayimiz uzak, ama gazetemiz, Bizim Aile’miz, Genç Yorum’umuz, Can Kardeş’imiz, Köprü’müz düzenli gelir. Olayları Risale-i Nurlar’ın süzgecinden geçirip bize sunan kardeşlerimizin, abilerimizin ortak aklıyla onları değerlendiririz, ne eksik ne fazla..

Günümün en zevkli zamanı; okumalarım yapılmış, akşam yemeğinden sonra işler bitmiş, çayım, yanımda çekirdeğim ve olmazsa olmaz Yeni Asyamın başına oturup yazar kardeşlerimle sohbet, yarenlik etmemdir. Zaruret olmadan gazeteyi telefondan okumayı sevmiyorum. Gazeteyi eline alacaksın. Önce bir açıp güzelce koklayacaksın. Haberlere bir göz gezdirip, ikinci sayfadaki âyet ve hadisle devam ederek Üstadın yazısıyla başlayan günlük gazete ziyafeti; bütün yorgunlukları bitirir. Çünkü onlarla ortak bir dilin var. Ortak düşüncelere sahipsin. Hepsi senin naşir-i efkârın.

Bugünlerde ne mi yapıyorum? İktisat düsturuna uyup köşe yazılarının bir kısmını hafta sonuna bırakıyorum ve Cumartesi, Pazar gazetemden mahrum kalmıyorum.

Benim dünyalığım ve ahiretliğim kocaman bir ailem var: Yeni Asya. Onu hakta ve hakikatte, bizi de onunla birlikte, beraberlikte daim eyle Allah’ım.