Bizim “
” kutsaldır ekmek.
Hangisiydi,
mi
mu? Hani çim sahaya atılan ekmek parçasını öpüp alnına koymuştu da, tüm Almanlar şaşırmış, ne yapıyor bu adam, demişti.
Şaşırmakta haklıydılar.
Nerden bilecekler, “
” diye yemin ettiğimizi!
'in yanına ekmeği koyduğumuzu...
Ekmek, emektir.
der (s.a.v) “
” buyurmuşlardır.
Helal ekmek elbette emeksiz olmaz.
Hangi siyasal düşünceye, etnisiteye, dine, mezhebe mensup olursa olsun emeği (veya işi) haksız yere elinden alınana kayıtsız kalmak vicdana sığmaz.
Açlık grevleri de nihayetinde “
” uyarmak için protest bir çıkıştır.
Burda, bu köşecikte, bundan 5 yıl mukaddem (05 Kasım 2012) “
” demiştim.
Ve, şöyle devam etmiştim: “
”
Madem öyle neden geçen gün bu köşecikte,
ve
'nın açlık grevlerini tahfif eden ifadeler kullandım?
Doğrusu bu ya…
Mezkur açlık grevini araçsallaştırarak siyasal çıkar elde etmek isteyenlere ve ambulansın arkasına takılan araçlar misali araya kaynak yapan
ve terör örgütü mensuplarına ve PR yapmak için her fırsatı değerlendiren o malum “sanatçılaraydı” isyanım.
Lakin, “
” şeklindeki ajitatif heyulanın etkisiyle olsa gerek açlık greviyle ölüm orucunu sehven tefrik etmedim.
Üzüldüm.
Maksadını aşan ifadelerle samimi bir şekilde hakkını arayanların (ve bu hak arayışına aynı niyetle omuz verenlerin) kalbini kırdıysam özür dilerim.
İnsan ki, gönüldür, gönül yıkmak bize yakışmaz.
'miz, “
” demiştir.
***
marifeti “
” oyununu izlemiş veya
'un “
k” romanını okumuşsanız açlığın nasıl korkunç bir şey olduğunu bilirsiniz.
Bir de “açlığı” yaşamak vardır.
Oruç tutmak da, bir yanıyla, açlığı yaşamak ve künhüne varıncaya değin tefekkür etmektir.
Açlık ve açlar…
Bu köşede yıllar önce
'in, “
” dizelerini aktardıktan sonra şöyle demiştim: “Bütün dünyanın açları, saniyelerle ölçülen zaman aralıklarıyla açlıktan kaybettikleri kardeşlerinin öfkesiyle bilenerek dizilmiş geliyor.
Ey doydukça açlığa mahkum, aç gözlü kapıların sahipleri…
Kapıkulları,
Tröstleri,
Kartelleri,
Haberiniz olsun, korkunç büyük feryatlarıyla, 'Komşusu açken tok uyuyan bizden değildir' sloganıyla kapılarınıza dayanacak açlar. Ve, bir gün elbet yıkılacak kapılarınız!”
(22 Kasım 2008, Yeni Şafak)
Bir başka açlık daha vardır ki yeryüzünün tüm açlıklarından daha felakettir.
Ahlak açlığı…
Terbiye açlığı…
Çünkü kişinin neye aç olduğunu bile bilmediği açlıktır bu!
İşte bu ahlak ve terbiye açları, bu küfür yobazı bedhahlar (söz konusu yazımla hangi oyunlarını bozmuşsam artık) ölmüşlerimize varıncaya kadar müstekreh küfürler savurdular.
Hem de sürüler halinde…
Sadece terbiyesizliklerini dermeyan etmediler, mezkur açlık grevini araçsallaştıranlardan olduklarını da böylece kanıtlamış oldular.
