Yurdal Epsileli’nin “Emanet ve sahiplik üzerine..” isimli köşe yazısı;
“Emanet ve sahiplik üzerine..”
“Bırakmak özgürlüktür bazen sıkı sıkıya tuttuklarımızı, vazgeçemediklerimizi koca koca anlamlar yükleyerek beraberimizde taşıdıklarımızı..
Olmazsa olmazlarımız, ya bir gün kaybedersem ne yaparım nasıl yaşarım dediklerimiz, onsuz asla yapamayacaklarımız….
Kimine göre para kimine göre mal mülk kiminde mevki makam kiminde evlat kiminde lüks şatafat kiminde başarı hırsı hülasa dünyalık ve dünyevi tüm nimetler, nefsimize hoş gelen uğruna ömür tükettiklerimiz… gittiğimiz her yerde yanımızda götürdüklerimiz…
Ağır bir yük gibi omuzlarımızda bir ömür taşıdıklarımız…
Oysa hangisi bize ait ki…
Hepsi birer emanet değil midir…
Verende O Alanda O
Nedir Senden Gidecek
Telaşını Gören de
Can Senin Zannedecek
der Üstad; bize aslında ne olduğumuzu ne kadar olduğumuzu söylercesine..
Hiçbir şeyin bize ait olmadığını bildiğimiz halde bunca hırs bunca tamah bunca aidiyet bunca ısrar niyedir insanoğlunda bilinmez doğrusu!!!
Bir gün hepimiz bize ait olduğunu zannettiklerimizi başkalarına bırakıp gitmeyecek miyiz bu diyardan?
Dünya hayatı boş ve oyalanmadan ibaret olarak tasvir edildiği halde Yüce Kitapta dünyaya bu kadar anlam yüklemek doğrumu bir nefes sonrasına bile garantimiz yokken üstelik…
Sonunu bilmediğimiz bir yolda nefes nefese koşturmaktayız ,aslında hiçliğe doğru gittiğimizi bilmeden ..
ibni Arabi kişinin bütün yolculuğu kendinden yine kendisine doğrudur der. Ulaşacağımız yer zaten içimizdeyken biz neden geçici şeyler uğruna bir ömrü feda etmekteyiz…
Bu yüzden de hep huzursuz ve çoğunlukla mutsuz değil miyiz ?
Gerçekte sahip olduğunuz aslında bizden sonra bizi anacaklara bıraktığımızdır adımız değil midir sadece!!!
Yani yine özümüzde olan bizi biz yapan diğerlerinden bizi ayıran şey!
Bunun dışındaki her şey bedenimiz sağlığımız aldığımız nefesimiz paramız malımız evlatlarımız hepsi birer emanetten ibaret!
Mehmet Akif “Hatırlar mısın Doğduğun Zaman Sen Ağlardın Gülerdi Alem Öyle Bir Yaşam Sür ki Mevtün Sana Hande Olsun Halka Matem“ derken tam da bundan bahsetmiştir.
Geçici olduğunu bildiğimiz halde emanet olan şeylere tutunup kalmaktansa aslolana meylederek emanetleri de vazifemiz gereği yüklenerek bu yolu mutlu tamamlamaktır esas olay…
Yormadan yorulmadan çok sıkı sıkı bağlanarak değil olması gerektiği kadar anlamlandırarak emanet görerek şükrederek her an ellerimizden kayıp gidebileceğinin bilincinde olarak…
Rabbimiz hakkını veremeyeceğimiz şeyleri bize emanet olarak yüklemesin ve neyi verdiyse de nasıl korunması gerekiyorsa o şekilde koruyarak teslimini nasip etsin duasıyla…
Vesselam…”