Ekonomideki karadelik

Ekonominiz borca ve yabancı paraya dayalı bir ekonomiyse, sahip olduğunuz yeraltı ve yerüstü kaynaklarınızı milletinizin menfaatine kullanmıyorsanız, millete hizmet için kurduğunuz kamu kurumlarını kar amacı güden yerli ya da yabancı şirketlere özelleştirdiyseniz iki yakanızın bir araya gelmesi asla mümkün değildir.

Maalesef Türkiye ekonomisini yıllardır yöneten siyasilerimiz bunların hepsini yaptı. Gelinen noktada, devlet de, şirketler de, vatandaşlar da borç batağında…

Ekonomi yönetimi, milletine doğru dürüst bir hizmet vermemesine rağmen 2019 yılında 123,7 milyar TL'lik bütçe açığı verdi. 2020 yılında ise açıklanan bütçe açığı hedefi 138,9 milyar TL…

Tabii ki, bütçenin aslan payı, Kapitalizmin bize dayattığı yanlış para politikası sebebiyle faiz ödemelerine gitti.

2019 yılında bütçeden 100 milyar TL faiz ödedik, 2020 yılı için ise faiz ödemesi hedefi 138,9 milyar TL…

Vatandaşa bütçe yok, ama küresel faiz lobilerine var.

Yanlış ekonomi politikalarının tek faturası faiz yükü değil elbette… Bu konularda birçok madde sayılabilir, birçok örnek verebiliz ama iki güncel örnekle durumu izah etmeye çalışalım.

Birinci örneğimiz, Yap-İşlet-Devret modeliyle yapılan Kütahya Zafer Havalimanı olsun.

Kasım 2012'de hizmete açıldı. Türkiye'nin ilk bölgesel havalimanı (Kütahya-Afyon-Uşak) olarak tanıtılan projenin yatırım bedeli 50 milyon euro idi.

Söz konusu üç ilin toplam nüfusu 1 milyon 679 binken, Kütahya'ya 2 milyon yolcu kapasiteli bir havalimanı yapılması eleştiri konusu olmuştu.

2013'te 909 bin 500 olan yolcu garantisi anlaşma gereği her yıl artıyor.

2019'da 1 milyon 232 bin yolcu garantisi verilen havalimanının hizmet verdiği yolcu sayısı 82 binde kaldı, garantiye göre gerçekleşme oranı yüzde 6,6 oldu.

2019'da verilen yolcu garantisi, bir önceki yıla göre yaklaşık 48 bin artarken, hizmet verilen yolcu sayısı bir önceki yıla göre yüzde 17,4 oranında azaldı.

2020 için yolcu garantisi ise 1 milyon 279 bine yükseldi. 

Ama 2020 kötü başladı.

Ocak 2020'de hizmet verilen yolcu sayısı bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 7,1 azalarak 5 bin 656'ya geriledi.

Ulaştırma ve Altyapı Bakanı Cahit Turhan, 2018'de Kütahya'daki Zafer Havalimanı'nda 'garantili yolcu sayısına ulaşılamadığını' ve bunun için de devletin şirkete 5 yılda (2012-2017 dönemi), iç hat giden yolcu için 5 milyon 799 bin 246 euro, dış hat giden yolcu için de 20 milyon 892 bin 380 euro olmak üzere, toplam 26 milyon 691 bin 626 euro ödediğini açıklamıştı.

Uluslararası Şeffaflık Derneği'nin çalışmasına göre, 29 yıl 11 aylık işletme süresinde Hazine, Zafer Havalimanı için IC İÇTAŞ şirketine 205 milyon 281 bin 118 euro garanti bedeli ödeyecek. Dikkat ederseniz, projenin bedeli 50 milyon dolar, şirkete ödenecek garanti bedeli ise 205 milyon dolar... 

Bu projeyi devlet yapmış olsaydı emin olun ki 50 milyon dolar bile maliyet olmayacaktı, bunun dışında 155 milyon dolar da kasamız da kalacaktı.

İkinci örneğimiz yine Yap-İşlet-Devret modeliyle yapılan Osmangazi Köprüsü…

Kocaeli Milletvekili Haydar Akar'ın bu konuda yaptığı çalışmanın sonuçlarını aktaralım.

Osmangazi Köprüsü'nden 2018 yılında 9 milyon 98 bin araç geçişi sağlandı. 2019 yılında bu sayı 612 bin azalarak 8 milyon 486 binde kaldı.

Araç geçişinin azalması ile birlikte Hazinenin işletmeci firmaya ödemesi gereken tutar katlanarak arttı. Sadece 2019 yılı için Osmangazi Köprüsü işletmecisine Hazinenin ödeyeceği tutar 2 milyar 35 milyon TL…

2018 yılında ise 1 milyar 500 milyon TL ödendi.

2019 yılında Hazinenin ödediği tutar 500 milyon TL artış gösterdi.

Osmangazi Köprüsü'nde açılış tarihi olan Ağustos 2016 yılından bugüne kadar araç garantileri nedeni ile işletmeci firmaya 5 milyar 800 milyon TL'nin üzerinde ödeme yapıldı.

Köprünün maliyeti 1 milyar 300 milyon dolar…

Şimdiye kadar köprü toplamda 2 milyar 35 milyon dolar ciro yaptı.

2035 yılına kadar köprüyü işletecek olan firma 4 yılda neredeyse 2 köprü maliyetini karşıladı. Kalan 15 yılda işletmeci firma kazancına kazanç katacak.

Siyasilerimiz Yap-İşlet Devret'e niye yöneliyor, çünkü bütçe açığı veriyor, devletin elini güçlendirecek finans kaynaklarını üretemiyorlar. Borca ve yabancı paraya dayalı ekonomi sisteminin Türkiye için öngördüğü tek çıkış yolu bu… 

Ama bu tür yöntemler de hem devletin hem de milletin geleceğini ipotek altına aldırıyor.

Bizler Türkiye olarak, Prof. Dr. Haydar Baş'ın ortaya koyduğu ve yeni finans kaynaklarıyla devletin ve milletin elini güçlendirecek Milli Ekonomi Modeli'ni hayata geçirmezsek, emin olun ki, bu karadelikten kurtulmamız asla mümkün değil…

Bugün BRICS devletlerini dünyanın her sahada zirvesine çıkartan eşsiz bir Modelden bahsediyorum.

Onlar her türlü sorunlarını bu "çağın ekonomi modeli"yle aştılar.

MEM'in ifade ettiği gibi doğru bir yaklaşımla senyoraj gelirinin devreye sokulması, devleti borç batağından, bütçe açığından, faiz yükünden tamamen kurtarmaktadır.

MEM'in paranın tahrik unsurunun devreye konulması, Yap-İşlet-Devret gibi astarı yüzünden pahalı projelerden devleti ve milleti kurtarmaktadır.

Ve yaşadığımız her sorunun çözümü MEM'de mevcuttur.

MEM'i, modelin sahibi Prof. Dr. Baş'ı baş tacı ederek uygularsak, şu yıllardır yaşadığımız ekonomik darlığın ne kadar anlamsız olduğuna bizzat şahit olacağız.